Postanowienie z dnia 2012-11-29 sygn. II SA/Gd 149/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego z dnia 7 lutego 2012 r., Nr Adm[...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia odmówić przyznania adwokatowi M. K. wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2012 r. wydanym w niniejszej sprawie oddalił skargę M. L. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Postanowieniem z dnia 21 maja 2012 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

Pismem z 10 października 2012 r. wyznaczony adwokat poinformował Sąd o sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r. oraz załączył ją do akt sprawy. Jednocześnie wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej w niniejszej sprawie w zakresie przygotowania opinii.

W przedmiotowej sprawie adwokat M. K. we wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie zamieścił wymaganego prawem oświadczenia. Referendarz sądowy uznając, że sama treść żądania, zawierająca ustawowe sformułowanie: "nieopłaconej pomocy prawnej" nie może być utożsamiana ze złożeniem tego oświadczenia odmówił postanowieniem z dnia 19 października 2012 r. przyznania wnioskowanego wynagrodzenia.

Sprzeciw od powyższego postanowienia został wniesiony w terminie i w związku z regulacją z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako P.p.s.a, sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Postanowienie referendarza utraciło moc.

We wniesionym sprzeciwie wnioskodawca wskazał, iż istotnie wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien być opatrzony oświadczeniem o zakresie ich pokrycia, jednak profesjonalny pełnomocnik mając tego świadomość złożył wniosek o zasadzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, które nie zostały uiszczone w całości w sposób dorozumiany, gdyby bowiem zostały one zapłacone w części, znalazłoby to odzwierciedlenie w treści wniosku.

W ocenie pełnomocnika brak takiego oświadczenia nie może skutkować pozbawieniem pełnomocnika prawa do wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną, bowiem gdyby zakres wynagrodzenia był inny niż całkowity zostałoby to zaznaczone we wniosku.

Rozpoznając wniosek Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. P.p.s.a. wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Stosownie do treści § 20 cytowanego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Oświadczenie, że opłaty z tytułu udzielenia pomocy prawnej nie zostały wypłacone w całości lub w części, jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została wynagrodzona.

Jednocześnie zauważyć należy, iż niezłożenie przez pełnomocnika wskazanego oświadczenia nie stanowi braku formalnego pisma, lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku, który nie podlega uzupełnieniu na wezwanie przewodniczącego. Przedmiotowe oświadczenie nie stanowi bowiem żadnego z elementów jaki jest wymagany dla pisma w postępowaniu sądowym, nie może więc być brakiem formalnym pisma, uniemożliwiającym nadanie pismu biegu i podlegającym uzupełnieniu w trybie art. 49 ustawy P.p.s.a. Stanowisko takie zajął również Naczelny Sąd Administracyjny wskazując, iż brak oświadczenia o jakim mowa § 20 ww. rozporządzenia wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia i nie stosuje się do niego trybu uzupełniania jego braków, opisanego w art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 862/05, Lex nr 242945).

Ponadto wskazać należy, iż oświadczenie o którym mowa winno być wyraźne. Nie stanowi oświadczenia takie sformułowanie pełnomocnika, w którym wnosi o przyznanie wynagrodzenia za udzielenie pomocy prawnej - wypłacenie kosztów z tytułu "nieopłaconej pomocy prawnej", bowiem z natury swej koszty sądowe w sprawie, w której przyznano stronie prawo pomocy – są nieopłacone. Istotne jest natomiast to, czy nie zostały one "zapłacone", co wynika z przywołanego wyżej przepisu § 20 rozporządzenia. Tymczasem do takiego sensu braku tegoż oświadczenia nawiązuje uzasadnienie sprzeciwu, Sąd jednak nie podziela stanowiska wnioskodawcy, iż oświadczenie takie może zostać złożone w sposób dorozumiany czy zawoalowany w treści wniosku. Skoro przepis wymaga złożenia go wyraźnie to żadna inna forma tego warunku nie spełnia.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, iż wniosek wyznaczonego w sprawie adwokata nie zawiera oświadczenia, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej nie zostały mu zapłacone w całości lub części, na podstawie art. 250 w związku z art. 260 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.