Postanowienie z dnia 2013-01-07 sygn. II SA/Go 990/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 7 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku P Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem p o s t a n a w i a : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością "P" wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2012 roku nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem. Zaskarżonym rozstrzygnięciem Dyrektor utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] maja 2012 r. nr [...], którą nałożono na spółkę karę pieniężną w kwocie 12.000,00 zł za urządzanie gier poza kasynem gry na automacie [...] nr [...].

W skardze Spółka wniosła m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że w sprawie spełniona została przesłanka wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w postaci zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, bowiem wykonanie tej decyzji stanowiłoby realne zagrożenie dla istniejącej, aktualnej sytuacji ekonomicznej spółki, której kapitał zakładowy wynosi 5000 zł. Uiszczenie nałożonej kary doprowadziłoby w tych okolicznościach do utraty płynności finansowej i całkowitego uniemożliwienia prowadzenia przez nią działalności gospodarczej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Wstrzymanie wykonania decyzji jest rodzajem tymczasowej ochrony prawnej udzielanej stronie przez sąd do czasu merytorycznego rozpoznania sprawy, jeżeli wystąpią szczególne ku temu, wskazane wyżej okoliczności. Ciężar wykazania tych okoliczności spoczywa na wnioskodawcy. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych faktów pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest konieczne i zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jeżeli we wniosku o wstrzymanie wykonania takiego aktu strona nie wskaże okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, brak jest przesłanek do udzielenia stronie ochrony tymczasowej przez sąd (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis wyd. 5, Warszawa 2012, s. 227-228).

Dodatkowo przyjmuje się, iż wykonanie decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie w każdym wypadku musi się łączyć z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie ewentualnego uwzględnienia skargi przez sąd i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (postanowienie NSA z 15 grudnia 2004 r., GZ 127/04 oraz z 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, Lex Polonica nr 1241556; J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wyd. LexisNexis Warszawa 2012, s. 229).

Wnosząc skargę Spółka uzasadniła swój wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazując jedynie na wysokość kapitału zakładowego i konkludując że uiszczenie przewyższającej go kary pieniężnej pozbawi spółkę płynności finansowej i uniemożliwi dalsze prowadzenie działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności zwrócić zatem przyjdzie uwagę, iż kapitał zakładowy jest tworzony z wkładów wspólników wnoszonych do spółki. Wkłady są formą współdziałania, do jakiej wspólnicy muszą się zobowiązać (art. 3 k.s.h.), i powinny być wniesione do momentu zarejestrowania spółki. Kapitał zakładowy stanowi określoną wartość zapisaną w bilansie spółki po stronie biernej (pasywa). Określa on obowiązek utrzymania majątku na poziomie, który zgodnie z umową spółka zobowiązana jest utrzymywać przez czas swego istnienia. Co do zasady funkcja prawna kapitału zakładowego polega na tym, że jest warunkiem utworzenia spółki. Wskazuje się niekiedy na jego gwarancyjny charakter, jest to jednak funkcja czysto teoretyczna, gdyż nie on stanowi podstawę odpowiedzialności spółki, ale jest nią majątek spółki. Stałość kapitału zakładowego ma w głównej mierze znaczenie księgowe. Można natomiast wyróżnić funkcję uwiarygadniającą, bowiem ocena kontrahentów spółki może dotyczyć również poziomu kapitału zakładowego jako sumy wniesionych do spółki wkładów. Kapitał zakładowy ma również znaczenie jako punkt odniesienia przy obliczaniu zysku lub straty. W związku z powyższym pełni on funkcję określonego miernika do obliczania tych wartości (por. A. Kidyba: Komentarz aktualizowany do art.152 Kodeksu spółek handlowych. LEX/El. 2012 nr 134601). Sama jednak wysokość kapitału zakładowego nie stanowi odzwierciedlenia rzeczywistej sytuacji ekonomicznej spółki. Fakt, iż ustalony kapitał zakładowy odpowiada w tym przypadku minimalnej jego wartości określonej przez art. 154 § 1 k.s.h., nie dowodzi jeszcze jej trudnej sytuacji ekonomicznej, a tym samym za przedwczesne i nie udowodnione przez wnioskodawcę należy uznać stwierdzenie, iż uiszczenie orzeczonej kary pieniężnej doprowadzić może do utraty płynności finansowej przez spółkę i tym samym do zakończenia prowadzenia przez nią działalności gospodarczej.

Tym samym, dokonując oceny wniosku w oparciu o przedstawione przez Stronę stanowisko, Sąd doszedł do przekonania, iż złożony wraz ze skargą wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że niniejsze postanowienie w żadnym stopniu nie rozstrzyga o istocie sprawy. Oznacza jedynie, że do dnia rozprawy wykonalność zaskarżonej decyzji nie została zawieszona. Na rozprawie, której termin wyznaczono na dzień 16 stycznia 2012 r. i w której skarżąca będzie mogła wziąć udział, Sąd dokona oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji i jeżeli dojdzie do wniosku, że narusza ona prawo – wyda wyrok uchylający tę decyzję, jeżeli natomiast uzna, że zaskarżona decyzja została wydana w zgodzie z przepisami prawa – wyda wyrok oddalający skargę.

W świetle powyższych okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.