Postanowienie z dnia 2013-03-18 sygn. I FSK 16/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Danuta Oleś (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia doradcy podatkowego M. L. na postanowienie w zakresie ustalenia wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2012 r. sygn. akt I FSK 16/12 w sprawie ze skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 września 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 2072/10 w sprawie ze skargi A.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 20 listopada 2012 r., sygn. akt I FSK 16/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2072/10. W punkcie 2 sentencji tego wyroku przyznał od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach) na rzecz doradcy podatkowego M. L. wynagrodzenie w wysokości 123 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W piśmie procesowym z 30 stycznia 2013 r. zatytułowanym "sprzeciw od zasądzonych kosztów sądowych" doradca podatkowy wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego oraz o zwrot kosztów przejazdu. Pismo zostało oparte na przepisach postępowania sądowoadministracyjnego dotyczących czynności referendarza sądowego oraz sposobu zaskarżania jego postanowień o przyznaniu wynagrodzenia m.in. doradcy podatkowemu za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz o zwrocie niezbędnych udokumentowanych wydatków.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje dwa rodzaje środków odwoławczych wskazanych w Dziale IV ustawy p.p.s.a. "Środki odwoławcze" – skargi kasacyjne od wyroków i postanowień kończących postępowanie wydanych przez wojewódzki sąd administracyjny (Rozdział 1 "Skarga kasacyjna"; przepisy od art. 173 do art. 193 p.p.s.a.) i zażalenia na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego (Rozdział 2 "Zażalenie"; przepisy od art. 194 do art. 198 p.p.s.a.; ten ostatni przepis przewiduje również możliwość wniesienia zażalenia na zarządzenie przewodniczącego). Od profesjonalnego pełnomocnika, jakim jest doradca podatkowy, który powołany jest m. in. do sporządzania w imieniu stron postępowania pism procesowych, można wymagać elementarnej wiedzy dotyczącej sposobu i trybu zaskarżania orzeczeń na różnych etapach postępowania. Tymczasem w niniejszej sprawie autorka pisma procesowego, nie zgadzając się z prawomocnym postanowieniem zawartym w pkt 2 sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, po pierwsze - skierowała pismo do wojewódzkiego sądu administracyjnego, po drugie - nazwała je "sprzeciwem od zasądzonych kosztów sądowych", a po trzecie - podała jako podstawę tego pisma przepisy odnoszące się do sposobu zaskarżania czynności referendarza sądowego.

W tych okolicznościach WSA przekazał sprawę według właściwości Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.

W świetle powołanego w piśmie procesowym art. 259 § 1 p.p.s.a. od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga uzasadnienia. W art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., do którego odnosi się możliwość wniesienia takiego sprzeciwu, uregulowano zaś jedną z kompetencji referendarza sądowego, który może w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy wydawać na posiedzeniu niejawnym postanowienia o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz o zwrocie niezbędnych udokumentowanych wydatków.

Nie ulega wątpliwości, że o wynagrodzeniu doradcy podatkowego w postępowaniu kasacyjnym nie orzekał referendarz sądowy, tylko Naczelny Sąd Administracyjny, o czym doradca podatkowy wiedziała, jak wynika z tego pisma, więc sprzeciw, o którym mowa w art. 259 § 1 p.p.s.a., a do którego rozpoznania powołany jest wojewódzki sąd administracyjny, nie przysługiwał.

Samo nazwanie pisma procesowego "sprzeciwem od zasądzonych kosztów sądowych", nie świadczy jednak o jego charakterze. Należy bowiem ocenić, czego dotyczy treść tego pisma.

W niniejszej sprawie pismo doradcy podatkowego, jest w istocie zażaleniem na zawarte w pkt 2 sentencji wyroku postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu. Jak bowiem wynika z uzasadnienia tego pisma, pełnomocnik nie zgadza się z rozstrzygnięciem NSA w tej mierze i przedstawia argumentację na poparcie tezy odmiennej.

Zażalenie jednak (tak jak skarga kasacyjna) jest z istoty dewolutywnym środkiem odwoławczym, co oznacza, że może je rozpoznać jedynie sąd wyższej instancji nad sądem, który wydał zaskarżone orzeczenie. Naczelny Sąd Administracyjny jest instancją najwyższą w postępowaniu sądowoadministracyjnym, co oznacza, że orzeczenia tego Sądu są prawomocne i nie przysługują od nich żadne środki odwoławcze, w tym także zażalenie. Podstawy wniesienia zażalenia na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie daje także art. 194 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), zgodnie z którym zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje jedynie na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Z uwagi na powyższe zażalenie jako niedopuszczalne należało odrzucić na podstawie art. 178 w związku z art. 180 i art. 197 § 2 p.p.s.a.