Postanowienie z dnia 1966-09-22 sygn. III CZP 75/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZP 75/66

Uchwała z dnia 22 września 1966 r.

Przewodniczący: sędzia F. Błahuta (sprawozdawca). Sędziowie: Z. Wasilkowska, J. Policzkiewicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Stefana i Ewy małż. W. przeciwko Maksymilianowi W. o zwolnienie od egzekucji, po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 30 czerwca 1966 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

"Czy jest dopuszczalna egzekucja z idealnej części nieruchomości rolnej (ok. 2 ha)?

a w razie negatywnej odpowiedzi:

Czy niedopuszczalność prowadzenia egzekucji z idealnej części nieruchomości powoduje, że wierzyciel, na którego korzyść orzeczono wyrokiem sądowym uznanie za bezskuteczną sprzedaży przez jednego ze współwłaścicieli (dłużnika) części idealnej tej nieruchomości rolnej, traci możliwość zaspokojenia swej wierzytelności w drodze egzekucji z tej nieruchomości?"

udzielił następującej odpowiedzi:

Obowiązujące przepisy nie wyłączają egzekucji z idealnej części nieruchomości rolnej.

Uzasadnienie

Przepisy art. 1004-1013 k.p.c. zamieszczone pod tytułem "Egzekucja z ułamkowej części nieruchomości oraz użytkowania wieczystego", wyraźnie stwierdzają, że przedmiotem egzekucji może być również należąca do dłużnika jako współwłaściciela ułamkowa część nieruchomości. Przepisy te mówią ogólnie o nieruchomości i nie zawierają same w sobie normy wyłączającej egzekucję z ułamkowej części nieruchomości rolnej. Ponieważ jednak art. 1004 k.p.c. odsyła również do przepisów o egzekucji z nieruchomości, nakazując ich odpowiednie stosowanie, przeto udzielenie odpowiedzi na postawione przez Sąd Wojewódzki pytanie wymaga rozważenia, czy z przepisów o egzekucji z nieruchomości nie wynika niedopuszczalność egzekucji z nieruchomości rolnej lub jej ułamkowej części.

Z przepisów, do których odsyła art. 1004 k.p.c., wchodzą tu w rachubę art. 946 § 1 zd. trzecie, 953 § 2 i 3 oraz 957-960 i 976. Są to normy szczególne dotyczące egzekucji z nieruchomości rolnej. Celem ich jest głównie poddanie nieruchomości rolnych, również w postępowaniu egzekucyjnym, tym samym w zasadzie ograniczeniom obrotu i podziału, jakie obowiązują przy przeniesieniu własności nieruchomości rolnych, i niedopuszczenie w ten sposób do obchodzenia tych ograniczeń za pomocą egzekucji.

Wspomniane normy szczególne k.p.c., jak to wynika z ich treści i charakteru, nie stanowią że nieruchomości rolne nie podlegają egzekucji (żadne zresztą względy społeczno-gospodarcze nie usprawiedliwiałyby takiego wyłączenia), lecz bądź ograniczają możliwość wystawienia na licytację wydzielonej części nieruchomości rolnej, bądź też wymagają określonych w nich warunków od nabywcy (licytanta).

Odpowiednie stosowanie tych przepisów do egzekucji z ułamkowej części nieruchomości rolnej nie daje podstaw do wniosku, że egzekucja z takiej części jest niedopuszczalna. Wyłączenie pewnych osób od nabycia tego przedmiotu na licytacji oraz potrzeba przestrzegania innych ewentualnie warunków nie oznacza wyłączenia egzekucji z ułamkowej części nieruchomości rolnej.

Jeżeli nieruchomość należy do spadku, to do egzekucji potrzebny jest - aż do działu spadku - tytuł egzekucyjny przeciwko wszystkim spadkobiercom (art. 779 § 1 k.p.c.). Ograniczenie to dotyczy wszystkich nieruchomości, a nie tylko rolnych.

W świetle powyższych rozważań udzielić należy na zasadnicze pytanie postawione przez Sąd Wojewódzki odpowiedzi przytoczonej w sentencji.

OSNC 1967 r., Nr 1, poz. 14