Postanowienie z dnia 1965-07-03 sygn. III CR 64/65

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CR 64/65

Postanowienie z dnia 3 lipca 1965 r.

Pełnoletność dziecka nie stanowi przeszkody do uznania tego dziecka w trybie art. 44 § 2 k.r.

Przewodniczący: sędzia F. Błahuta. Sędziowie: W. Bryl (sprawozdawca), B. Łubkowski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (Wydz. Społ.-Administracyjny) w P. o sprostowanie aktu urodzenia i aktu małżeństwa, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od postanowienia Sądu Powiatowego w Obornikach z dnia 23 czerwca 1964 r.,

uchylił zaskarżone postanowienie i oddalił wniosek o sprostowanie aktu urodzenia małżeństwa Marianny Ch., zamężnej E., przez skreślenie umieszczonej na marginesie tych aktów wzmianki o uznaniu Marianny Ch. przez Władysława M.

Uzasadnienie 

Marianna Ch. urodziła się w dniu 2.I.1921 r. jako dziecko pozamałżeńskie wdowy Franciszki M. W dniu 30.III.1952 r. brat nieżyjącego męża Franciszki M., Władysław M., złożył przed urzędnikiem stanu cywilnego w R. oświadczenie o uznaniu Marianny Ch., zamężnej E., za swoją córkę. Oświadczenie to zostało spisane w formie protokołu na oddzielnej kartce, o czym została zamieszczona wzmianka na marginesie akt urodzenia i małżeństwa Marianny Ch.

W czerwcu 1954 r. Wydział Społeczno-Administracyjny Prezydium WRN w P. złożył wniosek o sprostowanie aktu urodzenia i aktu małżeństwa Marianny Ch. przez wykreślenie tych wzmianek, powołując się na nieważność aktu uznania, który nie został sporządzony w księdze urodzeń, jak tego wymagał art. 69 prawa o aktach st. cyw. z 1945 r.

Sąd Powiatowy w Obornikach zaskarżonym postanowieniem uwzględnił wniosek. Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że za przeszkodę do skutecznego uznania Marianny Ch. za swoje dziecko przez Władysława M. Sąd ten przyjął pełnoletność Ch.

Od postanowienia Sądu Powiatowego w Obornikach z dnia 23.VI.1954 r. wniósł Minister Sprawiedliwości rewizję nadzwyczajną z powodu naruszenia interesu PRL, jak również naruszenia art. 49 i 69 ust. 1 prawa o aktach stanu cywilnego z dnia 25.IX.1945 r. i art. 44 § 2 k.r. z 1950 r. i domagał się - na podstawie art. 417 § 1, 419 § 1 i 421 § 2 k.p.c. - uchylenia zaskarżonego postanowienia i oddalenia wniosku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. o sprostowanie aktu urodzenia i aktu małżeństwa Marianny Ch., zamężnej E., przez skreślenie umieszczonej na marginesie tych aktów wzmianki o uznaniu Marianny Ch. przez Władysława M.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Pogląd Sądu Powiatowego, że nie mogło nastąpić ważne uznanie Marianny Ch. za swoje dziecko przez Władysława M. z powodu pełnoletności Ch. jest błędny. Nie ma bowiem żadnego przepisu, który by ograniczał w czasie możność złożenia oświadczenia o uznaniu dziecka. Ponadto w związku z treścią wniosku Sąd ten nie miał na uwadze, że uznanie Marianny Ch. za swoją córkę przez Władysława M. nastąpiło zgodnie z przepisem art. 44 § 2 k.r. z 1950 r. przed urzędnikiem stanu cywilnego, tj. przed organem właściwym do przyjmowania tego rodzaju oświadczeń. Okoliczność, że urzędnik stanu cywilnego nie ujął tego oświadczenia we właściwą formę określoną w art. 69 ust. 1 prawa o aktach st. cyw. nie odbiera oświadczeniu przymiotu ważnego aktu uznania. Przepisy dotyczące sposobu sporządzania tego rodzaju aktów mają charakter porządkowy i nie mają wpływu na ważność samego oświadczenia. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 27.VIII.1954 r. II CR 781/54 (OSN z 1955 r., poz. 74). Toteż uchybienia formalne, jakich dopuścił się urzędnik stanu cywilnego, nie mogą - ze szkodą dla interesu osoby uznanej - powodować odebrania skuteczności oświadczenia o uznaniu, a tym jest właśnie skreślenie wzmianki marginesowej o uznaniu Marianny Ch.

Mając nadto na uwadze, że według obowiązującego art. 39 prawa o aktach stanu cywilnego wystarczy wzmianka na marginesie aktu o uznaniu dziecka, samo zaś oświadczenie o uznaniu ujmuje się w protokole, nie wiadomo zaś, czy możliwe jest powtórne złożenie oświadczenia o uznaniu Marianny Ch. - należy uznać, że zniweczenie skutków ważnego oświadczenia o uznaniu Marianny Ch. przez Władysława M. narusza również interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Z powyższych zasad Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji tego orzeczenia.

OSNC 1966 Nr. 5, poz. 78