Postanowienie z dnia 2014-06-10 sygn. III SA/Po 690/14

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Szymon Widłak po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w P. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] stycznia 2014 r., określającą J. P. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki Volkswagen Touareg w wysokości [...] zł.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w powołaniu na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: "P.p.s.a."), z uwagi na oczywistą obrazę przepisów dotyczących postępowania podatkowego oraz przepisów prawa materialnego, szczegółowo opisaną w uzasadnieniu złożonej skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności podnieść należy, że stosownie do treści art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd może na wniosek strony skarżącej wstrzymać wykonanie w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z powyższego przepisu wynika, że Sąd może wstrzymać wykonanie danego aktu administracyjnego, uzależniając to od zdarzeń przyszłych, będących spodziewanym skutkiem wykonania aktu lub czynności w drodze egzekucji administracyjnej albo w wyniku działań osób trzecich realizujących swoje uprawnienia lub obowiązki. Owe niebezpieczeństwo zaistnienia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków musi wynikać z racjonalnej oceny zakresu, zasad i trybu wykonania aktu w czasie zawisłości skargi w danej sprawie sądowoadministracyjnej. Tym samym, aby nastąpiła ocena Sądu, zainicjowana złożonym wnioskiem o wstrzymanie, strona powinna uzasadnić ten wniosek powołując się na określone okoliczności faktyczne, ewentualnie winna uprawdopodobnić możliwość ich wystąpienia, działając we własnym interesie.

W niniejszej sprawie wniosek zawarty w skardze nie został w jakikolwiek sposób uargumentowany poprzez wskazanie na istnienie konkretnych okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący powołał się na okoliczności - obraza przepisów postępowania podatkowego oraz prawa materialnego - które w żaden sposób nie wpisują się w którąś z przesłanek przewidzianych w art. 61 § 3 P.p.s.a. i które na tym etapie postępowania sądowego nie mogą być brane pod uwagę. Jak natomiast przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (zob. m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Należy przy tym wskazać, że przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. został tak skonstruowany, iż ciężar wykazania, że okoliczności w nim wskazane istotnie zaistniały, spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Wnioskodawca powinien zatem wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji będzie powodować znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2010 r., sygn. akt II FZ 460/10, CBOSA).

Wypada także zauważyć, że zobowiązania podatkowe mają charakter pieniężny i z natury rzeczy skutki wykonania takiego zobowiązania są odwracalne. Jego uregulowanie nie tworzy z reguły takiego stanu rzeczy, w którym strona poniosłaby znaczną szkodę lub wystąpiłyby trudne do odwrócenia skutki. W przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje oczywista możliwość zwrotu zapłaconych kwot, łącznie z oprocentowaniem, według zasad przewidzianych w Ordynacji podatkowej (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt II FZ 705/11. CBOSA).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.