Art. 10.
Ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym
1. Przepisów art. 9 nie stosuje się, jeżeli świadek koronny w toku postępowania:
1) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę co do istotnych okoliczności sprawy albo odmówił zeznań przed sądem;
2) popełnił nowe przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego;
3) zataił majątek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. b.
2. W wypadku określonym w ust. 1 prokurator podejmuje zawieszone postępowanie.
3. Prokurator podejmuje zawieszone postępowanie, jeżeli zostały ujawnione okoliczności, o których mowa w art. 4.
4. Prokurator może podjąć zawieszone postępowanie, jeżeli świadek koronny popełnił nowe przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2.
5. Na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania świadkowi koronnemu przysługuje zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1.