Art. 59.
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych
1. Organ właściwy w sprawie udzielenia koncesji lub zezwolenia, w drodze decyzji, cofa koncesję lub zezwolenie, w całości lub w części, w przypadku:
1) nieusunięcia w wyznaczonym terminie stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami regulującymi działalność objętą koncesją lub zezwoleniem, lub z warunkami określonymi w koncesji, zezwoleniu lub regulaminie;
2) rażącego naruszenia warunków określonych w koncesji, zezwoleniu lub regulaminie, lub innych określonych przepisami prawa warunków wykonywania działalności, na którą udzielono koncesji lub zezwolenia;
3) obniżenia kapitału zakładowego spółki poniżej granicy określonej w art. 10 ust. 1;
4) (uchylony)
4a) rezygnacji z działalności objętej koncesją lub zezwoleniem;
4b) trwającej dłużej niż 6 miesięcy przerwy w prowadzeniu działalności objętej koncesją lub zezwoleniem, których wydanie podlega ograniczeniom ilościowym;
5) skazania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym osoby będącej akcjonariuszem (wspólnikiem), członkiem organów zarządzających lub nadzorczych spółki za przestępstwo związane z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu;
6) dwukrotnego stwierdzenia uczestnictwa w grach hazardowych osoby poniżej 18 roku życia, w tym samym ośrodku gier lub punkcie przyjmowania zakładów wzajemnych;
7) niewykazania przez spółkę prowadzącą działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1–3, zgodności jej działań z właściwymi przepisami regulującymi przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowanie terroryzmu;
8) gdy spółka prowadząca działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1–3 lub w art. 7 ust. 2, nie przedstawiła sprawozdania finansowego wraz ze sprawozdaniem z badania zgodnie z art. 55 ust. 3 albo przedstawione sprawozdanie z badania wskazuje na istotne naruszenia przepisów o rachunkowości;
9) prowadzenia działalności przez spółkę, o której mowa w art. 7a ust. 1, zobowiązanej do ustanowienia przedstawiciela bez przedstawiciela przez okres dłuższy niż 2 miesiące.
2. Do okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 4b, nie wlicza się przerw spowodowanych działaniem siły wyższej i jej bezpośrednimi następstwami.