Art. 16. Procedury monitorowania w rzeźniach

1.  Do celów art. 5 podmioty gospodarcze ustalają i wdrażają odpowiednie procedury monitorowania w rzeźniach.

2.  Procedury monitorowania, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, opisują, w jaki sposób mają zostać przeprowadzone kontrole, o których mowa w art. 5, i zawierają co najmniej następujące informacje:

a) nazwisko osób odpowiedzialnych za procedurę monitorowania;

b) wskaźniki opracowane w celu wykrycia u zwierząt oznak nieprzytomności i przytomności lub wrażliwości na bodźce; wskaźniki opracowane w celu wykrycia braku oznak życia u zwierząt poddanych ubojowi zgodnie z art. 4 ust. 4;

c) kryteria pozwalające ustalić, czy wyniki prezentowane przez wskaźniki, o których mowa w lit. b), są zadowalające;

d) okoliczności lub czas, w których musi się odbyć monitorowanie;

e) liczbę zwierząt w każdej próbie, która ma zostać sprawdzona podczas monitorowania;

f) odpowiednie procedury, zapewniające, aby w przypadku niespełnienia kryteriów, o których mowa w lit. c), działania związane z ogłuszaniem lub uśmiercaniem były poddawane przeglądowi w celu ustalenia przyczyn wszelkich wad i określenia zmian, które należy wprowadzić w tych działaniach.

3.  Podmioty gospodarcze wdrażają specjalną procedurę monitorowania dla każdej linii ubojowej.

4.  Częstotliwość kontroli uwzględnia główne czynniki ryzyka, takie jak zmiany związane z rodzajem lub wielkością zwierząt poddawanych ubojowi lub organizacją pracy personelu, oraz ustalana jest w sposób zapewniający wyniki o dużym stopniu wiarygodności.

5.  Do celów ust. 1–4 niniejszego artykułu podmioty gospodarcze mogą stosować procedury monitorowania opisane w zasadach dobrej praktyki, o których mowa w art. 13.

6.  Wytyczne wspólnotowe dotyczące procedur monitorowania w rzeźniach mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.