Art. 2. Zakres stosowania europejskiego nakazu aresztowania

1.Europejski nakaz aresztowania może zostać wydany w przypadku czynów, które w świetle prawa obowiązującego w wydającym nakaz Państwie Członkowskim zagrożone są karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym o maksymalnym wymiarze co najmniej 12 miesięcy, albo w przypadku, gdy zapadł wyrok lub wydano środek zabezpieczający o wymiarze co najmniej czterech miesięcy.

2. Następujące przestępstwa, jeśli w wydającym nakaz Państwie Członkowskim zagrożone są karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym o wymiarze co najmniej trzech lat i jako określone prawem wydającego nakaz Państwa Członkowskiego, stanowią na warunkach niniejszej decyzji ramowej podstawę, bez weryfikacji pod kątem podwójnej odpowiedzialności karnej za popełniony czyn, do przekazania na mocy europejskiego nakazu aresztowania:  

— udział w organizacjach przestępczych,

— terroryzm,

— handel ludźmi,

— seksualne wykorzystywanie dzieci i pornografia dziecięca,

— nielegalny handel środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,

— nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,

— korupcja,

—  nadużycia finansowe, w tym mające negatywny wpływ na interesy finansowe Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, — pranie wpływów pieniężnych z przestępczości,

— fałszowanie walut, w tym waluty euro,

— przestępczość komputerowa,

— przestępczość w dziedzinie ochrony środowiska, w tym nielegalny handel zagrożonymi gatunkami zwierząt i roślin oraz ich odmianami,

— ułatwianie bezprawnego wjazdu i stałego przebywania,

— zabójstwo, ciężkie uszkodzenie ciała,

— nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi,

— porwanie, bezprawne przetrzymywanie i branie zakładników,

— rasizm i ksenofobia,

— kradzież zorganizowana lub rozbój z bronią w ręku,

— nielegalny handel przedmiotami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,

— oszustwo,

— ściąganie haraczy i wymuszanie,

— podrabianie towarów i piractwo,

— fałszowanie dokumentów urzędowych i handel nimi,

— fałszowanie środków płatniczych,

— nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi środkami pobudzającymi wzrost,

— nielegalny handel materiałami jądrowymi lub radioaktywnymi,

— handel kradzionymi pojazdami,

— gwałt,

— podpalenie,

— przestępstwa podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego,

— bezprawne zajęcie samolotu/statku,

— sabotaż.

3. Rada może w każdej chwili podjąć decyzję, stanowiąc jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim na warunkach ustanowionych w art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, o dodaniu innych rodzajów przestępstw do wykazu zawartego w ust. 2. Rada bada, w świetle sprawozdania przedłożonego przez Komisję na podstawie art. 34 ust. 3, czy wykaz ten należy poszerzyć lub zmienić.

4. Dla przestępstw innych niż określone w ust. 2 przekazanie następuje pod warunkiem, że czyny, za które wydaje się europejski nakaz aresztowania, stanowią przestępstwo w rozumieniu prawa wykonującego nakaz Państwa Członkowskiego, niezależnie od składowych elementów naruszeń prawa karnego lub ich opisu.