Art. 24. Środki odwoławcze

1.   Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby, których dotyczą nakazy zabezpieczenia wydane na podstawie art. 11 i nakazy konfiskaty wydane na podstawie art. 12–16, miały prawo do skutecznego środka prawnego oraz do rzetelnego procesu sądowego w celu umożliwienia im ochrony przysługujących im praw.

2.   Państwa członkowskie zapewniają, aby osobom, których dotyczy nakaz, i które są podejrzane lub oskarżone, lub osobom, których dotyczy konfiskata na podstawie art. 16, zagwarantowano prawo do obrony, w tym prawo dostępu do akt, prawo do bycia wysłuchanym w kwestiach prawnych i faktycznych oraz, w stosownych przypadkach, prawo do tłumaczenia ustnego i pisemnego.

Państwa członkowskie mogą postanowić, że prawa, o których mowa w akapicie pierwszym, przysługują również innym osobom, których dotyczy nakaz. Państwa członkowskie zapewniają, aby takie inne osoby, których dotyczy nakaz, miały prawo dostępu do akt oraz prawo do bycia wysłuchanym w kwestiach prawnych i faktycznych, a także wszelkie inne prawa procesowe, które są niezbędne do skutecznego wykonywania ich prawa do skutecznego środka odwoławczego. Prawo dostępu do akt może być ograniczone do dokumentów związanych ze środkiem zabezpieczenia lub środkiem konfiskaty, pod warunkiem że osoby, których dotyczy nakaz, mają dostęp do dokumentów niezbędnych do wykonania ich prawa do skutecznego środka odwoławczego.

3.   Państwa członkowskie zapewniają osobie, której mienia dotyczy nakaz, skuteczną możliwość zaskarżenia przed sądem nakazu zabezpieczenia wydanego na podstawie art. 11, zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym. W przypadku gdy nakaz zabezpieczenia został wydany przez właściwy organ inny niż organ sądowy, prawo krajowe może stanowić, że nakaz taki musi najpierw zostać przedłożony organowi sądowemu w celu jego zatwierdzenia lub kontroli, zanim będzie mógł zostać zaskarżony przed sądem.

4.   W przypadku ucieczki podejrzanego lub oskarżonego państwa członkowskie podejmują wszelkie racjonalne działania w celu zapewnienia skutecznej możliwości wykonywania prawa do zaskarżenia nakazu konfiskaty i ustanawiają obowiązek wezwania danej osoby do stawienia się na postępowaniu w sprawie konfiskaty lub obowiązek podjęcia rozsądnych starań w celu powiadomienia jej o takim postępowaniu.

5.   Państwa członkowskie zapewniają osobie, której mienia dotyczy nakaz, skuteczną możliwość zaskarżenia przed sądem nakazu konfiskaty wydanego na podstawie art. 12–16, zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym, w tym podważenia istotnych okoliczności sprawy i dostępnych dowodów, w oparciu o które dokonano ustaleń.

6.   Państwa członkowskie zapewniają osobie, której dotyczy nakaz, skuteczną możliwość zaskarżenia nakazu sprzedaży nakazanej na podstawie art. 21 i gwarantują tej osobie wszelkie prawa procesowe niezbędne do wykonywania prawa do skutecznego środka odwoławczego. Państwa członkowskie stanowią, że sąd może zawiesić wykonanie takiego nakazu sprzedaży, jeżeli w przeciwnym razie wystąpiłaby nieodwracalna szkoda dla osoby, której dotyczy nakaz.

7.   Osoby trzecie mają prawo wystąpić z roszczeniami wynikającymi z przysługującego im prawa własności lub innych praw rzeczowych, w tym w przypadkach, o których mowa w art. 13.

8.   Osoby, których dotyczą środki określone w niniejszej dyrektywie, mają prawo dostępu do adwokata w trakcie całego postępowania w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty. Osoby takie są powiadamiane o tym prawie.