Art. 18. Rekompensata dla ofiar

1.   Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie środki zapewniające, aby w przypadku gdy w wyniku popełnienia przestępstwa jego ofiary wystąpią z roszczeniami wobec osoby objętej środkiem konfiskaty przewidzianym w niniejszej dyrektywie, roszczenia takie były brane pod uwagę w ramach postępowania mającego na celu śledzenie, zabezpieczanie i konfiskatę mienia.

2.   Państwa członkowskie uprawniają właściwe organy odpowiedzialne za prowadzenie postępowań mających na celu śledzenie mienia zgodnie z art. 4 do udzielania organom odpowiedzialnym za orzekanie w sprawie roszczeń dotyczących zwrotu mienia i rekompensaty i za wykonywanie takich orzeczeń, na wniosek tych organów, wszelkich informacji o zidentyfikowanym mieniu, które mogą okazać się przydatne na potrzeby takich roszczeń. Państwa członkowskie mogą także uprawnić właściwe organy odpowiedzialne za prowadzenie postępowań mających na celu śledzenie mienia zgodnie z art. 4 do udostępniania takich informacji bez złożenia wniosku o ich udostępnienie.

3.   Państwa członkowskie zapewniają, aby biura ds. odzyskiwania mienia mogły śledzić i identyfikować narzędzia i korzyści lub mienie, które są lub mogą się stać przedmiotem orzeczenia w sprawie rekompensaty lub zwrotu mienia na rzecz ofiary, przynajmniej w przypadkach, gdy biura ds. odzyskiwania mienia działają w sprawach transgranicznych zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) i gdy orzeczenie zostało wydane przez sąd właściwy w sprawach karnych w innym państwie członkowskim w trakcie postępowania karnego.

4.   W przypadku gdy ofiara ma prawo do zwrotu mienia, które jest lub może stać się przedmiotem środka konfiskaty przewidzianego w niniejszej dyrektywie, państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zwrotu tego mienia na rzecz ofiary na warunkach określonych w art. 15 dyrektywy 2012/29/UE.

5.   Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby wykonanie środków konfiskaty przewidzianych w niniejszej dyrektywie pozostawało bez uszczerbku dla praw ofiar do uzyskania rekompensaty. Państwa członkowskie mogą postanowić o ograniczeniu takich środków do sytuacji, w których legalny majątek należący do sprawcy nie wystarczy do pokrycia całkowitej kwoty rekompensaty.