Art. 9. Wymiana informacji

1.   Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby ich biura ds. odzyskiwania mienia udostępniały, na wniosek biura ds. odzyskiwania mienia innego państwa członkowskiego, wszelkie informacje, do których mają one dostęp i które są niezbędne do wykonywania zadań określonych w art. 5, biuru ds. odzyskiwania mienia, które wystąpiło z wnioskiem o udzielenie takich informacji (zwanemu dalej „biurem ds. odzyskiwania mienia, które wystąpiło z wnioskiem o udzielenie informacji”). Możliwe jest wyłącznie przekazanie tych kategorii danych osobowych, które zostały wymieniono w sekcji B pkt 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2016/794, z wyłączeniem kryminalistycznych informacji służących ustaleniu tożsamości wymienionych w sekcji B pkt 2 lit. c) ppkt (v) tego załącznika.

Wszelkie dane osobowe, które mają zostać przekazane, określa się indywidualnie, biorąc pod uwagę ich niezbędność do wykonywania zadań określonych w art. 5, oraz zgodnie z dyrektywą (UE) 2016/680.

2.   Występując z wnioskiem na podstawie ust. 1, biuro ds. odzyskiwania mienia jak najprecyzyjniej podaje następujące informacje:

a)	przedmiot wniosku;

b)	przyczyny wystąpienia z wnioskiem, w tym znaczenie informacji, których dotyczy wniosek, dla śledzenia i identyfikacji stosownego mienia;

c)	charakter postępowania;

d)	rodzaj przestępstwa, którego dotyczy wniosek;

e)	związek między postępowaniem a państwem członkowskim, w którym znajduje się biuro ds. odzyskiwania mienia, do którego skierowano wniosek o udzielenie informacji;

f)	dokładne informacje na temat mienia będącego przedmiotem zainteresowania biura ds. odzyskiwania mienia lub poszukiwanego przez biuro ds. odzyskiwania mienia, takiego jak rachunki bankowe, nieruchomości, pojazdy, jednostki pływające, statki powietrzne, przedsiębiorstwa i inne dobra o dużej wartości;

g)

gdy jest to konieczne do celów identyfikacji osoby fizycznej lub prawnej, którą uważa się za zainteresowaną, dokumenty tożsamości, jeżeli są dostępne, oraz informacje,, takie jak, w stosownych przypadkach, imię i nazwisko, nazwę, obywatelstwo i miejsce zamieszkania, krajowe numery identyfikacyjne lub numery zabezpieczenia społecznego, adresy, datę i miejsca urodzenia, datę zarejestrowania, państwo siedziby, udziałowców, siedzibę główną i jednostki zależne;

h)	w stosownych przypadkach umotywowanie pilnego charakteru wniosku.

3.   Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki, aby umożliwić swoim biurom ds. odzyskiwania mienia udzielanie informacji biurom ds. odzyskiwania mienia innych państw członkowskich bez konieczności występowania z wnioskiem, gdy biura te są w posiadaniu informacji na temat narzędzi, korzyści lub mienia, które uważają za niezbędne do wykonywania zadań określonych w art. 5 przez biuro ds. odzyskiwania mienia w tym innym państwie członkowskim,. Udzielając takich informacji, biura ds. odzyskiwania mienia wskazują powody, dla których uznają udzielane informacje za niezbędne.

4.   O ile biuro ds. odzyskiwania mienia udzielające informacji zgodnie z ust. 1 lub 3 nie wskazało inaczej, udzielane informacje mogą zostać przedstawione jako dowody przed sądem krajowym lub właściwym organem państwa członkowskiego, w którym znajduje się biuro ds. odzyskiwania mienia, do którego skierowano wniosek o udzielenie tych informacji, zgodnie z procedurami określonymi w prawie krajowym, w tym z przepisami proceduralnymi dotyczącymi dopuszczalności dowodów w postępowaniu w sprawach karnych zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz obowiązkami państw członkowskich określonymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej.

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby biura ds. odzyskiwania mienia miały bezpośredni dostęp do aplikacji sieci bezpiecznej wymiany informacji (SIENA) i wykorzystywały specjalne pola przeznaczone dla biur ds. odzyskiwania mienia w SIENA, odpowiadające informacjom wymaganym zgodnie z ust. 2, lub – w razie potrzeby w wyjątkowych przypadkach – inne bezpieczne kanały wymiany informacji zgodnie z niniejszym artykułem.

6.   Biura ds. odzyskiwania mienia mogą odmówić udzielenia informacji biuru ds. odzyskiwania mienia, które wystąpiło z wnioskiem o udzielenie informacji, jeżeli istnieją rzeczywiste powody, aby zakładać, że przekazanie takich informacji:

a)	mogłoby zaszkodzić fundamentalnym interesom bezpieczeństwa narodowego państwa członkowskiego, w którym znajduje się biuro ds. odzyskiwania mienia, do którego skierowano wniosek o udzielenie informacji;

b)	mogłoby zagrażać trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub operacji wywiadowczej w sprawie przestępstwa lub stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla życia lub integralności cielesnej osoby fizycznej; lub

c)	byłoby wyraźnie nieproporcjonalne lub nieistotne w odniesieniu do celów, do których wystąpiono z wnioskiem o ich udzielenie.

7.   W przypadku gdy biuro ds. odzyskiwania mienia odmawia, zgodnie z ust. 6, udzielenia informacji biuru ds. odzyskiwania mienia, które wystąpiło z wnioskiem o udzielenie informacji, państwa członkowskie, w których znajduje się biuro ds. odzyskiwania mienia, do którego skierowano ten wniosek, wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby przedstawione zostało uzasadnienie odmowy oraz aby wcześniej skonsultowano się z biurem ds. odzyskiwania mienia, które wystąpiło z wnioskiem o udzielenie informacji. Odmowa może dotyczyć wyłącznie tej części informacji będącej przedmiotem wniosku, do której odnoszą się powody określone w ust. 6, i w stosownych przypadkach nie może wpływać na obowiązek udzielenia pozostałej części tych informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą.