Art. 6. Dostęp do informacji

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2024/1260 z dnia 24 kwietnia 2024 r. w sprawie odzyskiwania i konfiskaty mienia

1. Do celów wykonywania zadań, o których mowa w art. 5, państwa członkowskie zapewniają, aby biura ds. odzyskiwania mienia miały dostęp do informacji, o których mowa w niniejszym artykule, w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne do śledzenia i identyfikacji narzędzi, korzyści lub mienia.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby biura ds. odzyskiwania mienia miały natychmiastowy i bezpośredni dostęp do następujących informacji, o ile informacje te są przechowywane w scentralizowanych lub wzajemnie połączonych bazach danych lub rejestrach prowadzonych przez organy publiczne:

a)	krajowych rejestrów nieruchomości lub elektronicznych systemów wyszukiwania danych oraz rejestrów gruntów i katastralnych;

b)	krajowych rejestrów obywatelstwa i ewidencji ludności prowadzonych w odniesieniu do osób fizycznych;

c)	krajowych rejestrów pojazdów silnikowych, statków powietrznych i jednostek pływających;

d)	rejestrów handlowych, w tym rejestrów działalności gospodarczej i spółek;

e)	krajowych rejestrów zawierających informacje o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/849 oraz danych dostępnych poprzez integrację rejestrów zawierających informacje o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z tą dyrektywą;

f)	scentralizowanych rejestrów rachunków bankowych zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/1153.

3. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby biura ds. odzyskiwania mienia mogły szybko uzyskać, natychmiast i bezpośrednio albo na wniosek, następujące informacje:

a)	dane podatkowe, w tym dane będące w posiadaniu organów podatkowych i skarbowych;

b)	krajowe dane dotyczące zabezpieczenia społecznego;

c)	stosowne informacje będące w posiadaniu organów właściwych w zakresie zapobiegania przestępczości, wykrywania lub ścigania przestępstw lub prowadzenia dochodzeń w ich sprawie;

d)	informacje na temat kredytów hipotecznych i pożyczek;

e)	informacje zawarte w krajowych bazach danych dotyczących walut i bazach danych dotyczących wymiany walut;

f)	informacje o papierach wartościowych;

g)	dane celne, w tym informacje dotyczące transgranicznych fizycznych transferów środków pieniężnych;

h)	informacje na temat rocznych sprawozdań finansowych spółek;

i)	informacje na temat przelewów i sald na rachunkach;

j)	informacje na temat rachunków kryptoaktywów i transferów kryptoaktywów zgodnie z definicją w art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1113 (44);

zgodnie z prawem Unii, dane przechowywane w wizowym systemie informacyjnym (VIS), systemie informacyjnym Schengen (SIS II), systemie wjazdu/wyjazdu (EES), europejskim systemie informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) oraz w europejskim systemie przekazywania informacji z rejestrów karnych o obywatelach państw trzecich (ECRIS-TCN).

4. W przypadku gdy informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, nie są przechowywane w scentralizowanych lub wzajemnie połączonych bazach danych lub rejestrach prowadzonych przez organy publiczne, państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby biura ds. odzyskiwania mienia mogły szybko uzyskać te informacje inną drogą od właściwych instytucji w sposób uproszczony i znormalizowany.

5. Państwa członkowskie mogą postanowić, że dostęp do informacji, o których mowa w ust. 3 lit. a), b) i c), udzielany jest na wniosek zawierający uzasadnienie oraz że można odmówić realizacji takiego wniosku, jeżeli udzielenie informacji stanowiących przedmiot wniosku:

a)	zagrażałoby pomyślnemu zakończeniu trwającego postępowania przygotowawczego;

b)	byłoby wyraźnie nieproporcjonalne do uzasadnionych interesów osoby fizycznej lub prawnej w odniesieniu do celów, do których zwrócono się z wnioskiem o dostęp; lub

c)	obejmowało informacje dostarczone przez inne państwo członkowskie lub państwo trzecie, a uzyskanie zgody na ich dalsze przekazywanie jest niemożliwe.

6. Dostęp do informacji, o których mowa w niniejszym artykule, pozostaje bez uszczerbku dla gwarancji proceduralnych ustanowionych w prawie krajowym, w tym, gdy jest to konieczne, dla wymogu uzyskania zgody organu sądowego.