Art. 8. Słuchanie ustne
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 861/2007 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń
1. Jeżeli rozprawa ustna zostanie uznana za konieczną zgodnie z art. 5 ust. 1a, przeprowadza się ją z wykorzystaniem wszelkich odpowiednich środków technicznych komunikacji na odległość, takich jak wideokonferencja lub telekonferencja, dostępnych sądowi lub trybunałowi, chyba że wykorzystanie takich środków technicznych, ze względu na szczególne okoliczności sprawy, nie jest właściwe dla rzetelnego przeprowadzenia postępowania.
W przypadku gdy osoba, która ma zostać wysłuchana, ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie sądu lub trybunału rozpatrującego sprawę, udział tej osoby w rozprawie ustnej w drodze wideokonferencji, telekonferencji lub za pośrednictwem innej odpowiedniej technologii porozumiewania się na odległość zapewnia się, korzystając z procedur przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1206/2001.
2. Strona wezwana do osobistego stawiennictwa na rozprawie ustnej może wystąpić o zastosowanie środków technicznych porozumiewania się na odległość, pod warunkiem że sąd lub trybunał dysponuje takimi środkami, uzasadniając to tym, że koszty związane z osobistym stawiennictwem, w szczególności ewentualne koszty poniesione przez tę stronę, byłyby niewspółmierne do wartości przedmiotu sporu.
3. Strona wezwana do wzięcia udziału w rozprawie ustnej za pośrednictwem technologii komunikacji na odległość może zażądać fizycznej obecności na tej rozprawie. Standardowy formularz roszczenia A i standardowy formularz odpowiedzi C, ustanowione zgodnie z procedurą, o której mowa w artykule 27(2), powinny zawierać informacje dla stron, że odzyskanie wszelkich kosztów poniesionych przez stronę w wyniku fizycznej obecności na rozprawie ustnej, na wniosek tej strony, podlega warunkom określonym w artykule 16.
4. Postanowienie sądu lub trybunału wydane w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie może być przedmiotem odrębnego zaskarżenia bez zaskarżenia samego orzeczenia.