Art. 40c.

1. W przypadku wystąpienia ograniczenia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej na terenach wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, podmiot wykonujący działalność leczniczą:
1) który nie posiada umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
2) posiada umowę, o której mowa w pkt 1, w innym rodzaju lub zakresie
– ma prawo do wynagrodzenia za udzielone świadczenia opieki zdrowotnej.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1:
1) jest wypłacane pod warunkiem uzyskania zgody Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, w której został określony rodzaj lub zakres świadczeń i okres jej obowiązywania, nie dłuższy niż okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2;
2) obejmuje zwrot kosztów w wysokości odpowiadającej kwocie finansowania danego świadczenia gwarantowanego stosowanej w rozliczeniach między Narodowym Funduszem Zdrowia a świadczeniodawcami z tytułu realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
3. Świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, są finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia ze środków pochodzących z budżetu państwa w formie dotacji celowej z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, w szczególności pochodzących z rezerwy celowej przeznaczonej na przeciwdziałanie klęskom żywiołowym i usuwanie ich skutków.
4. Do zgody, o której mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.