Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Art. 34.

Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej

1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w art. 31 ust. 1, nie wyższe jednak niż 10 000 zł, mając na względzie zapewnienie, aby kwota pobieranej opłaty odpowiadała średnim kosztom ponoszonym przez Inspekcję na wykonanie czynności, za które jest pobierana dana opłata, a w przypadku opłat określonych w art. 31 ust. 1 pkt 6 lit. l, n oraz p – aby kwota pobieranej opłaty odpowiadała 25% średnich kosztów czynności wymienionych w tych przepisach, a także aby wysokość tych kwot nie była niższa niż 40 zł.

2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa:

1) uwzględnia jako koszty ponoszone przez Inspekcję koszty określone w art. 81 rozporządzenia 2017/625, a w odniesieniu do czynności innych niż kontrole urzędowe określone w tym przepisie – koszty wykonywania takich czynności odpowiadające kategoriom kosztów określonym w art. 81 rozporządzenia 2017/625;

2) może zróżnicować wysokość stawek opłat w ramach poszczególnych rodzajów czynności określonych w art. 31 ust. 1, mając na względzie zapewnienie, aby kwota opłaty odpowiadała średnim kosztom ponoszonym przez Inspekcję na wykonanie czynności, za które jest pobierana dana opłata;

3) uwzględnia wpływ, jaki na koszty ponoszone przez Inspekcję mają rodzaj i rozmiar działalności oraz czynniki ryzyka, o których mowa w art. 82 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2017/625.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.