Art. 2.

Świadczenie pieniężne przysługuje osobie, która:

1) uzyskała na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2020 r. poz. 517) decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych potwierdzającą okres przebywania:

a) w niewoli lub obozach internowanych oraz w obozach podległych Głównemu Zarządowi do Spraw Jeńców Wojennych i Internowanych (GUPWI) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, i obozach podległych Wydziałowi Obozów Kontrolno-Filtracyjnych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, spowodowanego działalnością kombatancką, o której mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, lub

b) w więzieniach i poprawczych obozach pracy oraz poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych (GUŁag) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, spowodowanego działalnością, o której mowa w art. 1 ust. 2 i art. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, lub

c) z przyczyn politycznych, religijnych i narodowościowych:
– w więzieniach oraz poprawczych obozach pracy i poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu
Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, lub
– na przymusowych zesłaniach i deportacji w ZSRR;

2) posiada obywatelstwo polskie w dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego.