Art. 5.

1. Ochrona osobista może zostać udzielona w przypadku wysokiego stopnia zagrożenia dla życia lub zdrowia osoby chronionej w związku z postępowaniem karnym lub karnym skarbowym, jeżeli zachodzi konieczność długotrwałej ochrony, w sprawach, których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego, oraz w sprawach o przestępstwa określone w art. 197 § 1 i 2 oraz art. 207 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach także w innych sprawach.

2. Ochrona osobista może polegać na:

1) stałej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;

2) czasowej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;

3) czasowej obserwacji osoby chronionej i otoczenia, w którym przebywa;

4) wskazaniu osobie chronionej bezpiecznych miejsc przebywania oraz czasu i bezpiecznego sposobu przemieszczania się;

5) określeniu zakresu, warunków i sposobu kontaktowania się osoby chronionej z innymi osobami.