Art. 52a.

1. Główny Lekarz Weterynarii w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym może opracować projekt programu monitorowania lub skoordynowanego programu monitorowania obejmującego jedną lub wiele chorób odzwierzęcych lub odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania.

2. Projekt programu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:

1) w przypadku programu monitorowania:

a) określenie populacji (gatunków) zwierząt lub etapów produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

b) charakter i rodzaj danych, które mają być zebrane w ramach programu monitorowania,

c) definicje przypadków,

d) rodzaje próbek oraz zasady ich pobierania i przekazywania do badań,

e) metody prowadzenia badań laboratoryjnych,

f) zakres, sposób i terminy przekazywania informacji pomiędzy organami Inspekcji Weterynaryjnej oraz Państwowej Inspekcji Sanitarnej;

2) w przypadku skoordynowanego programu monitorowania:

a) cel programu,

b) okres obowiązywania programu,

c) obszar geograficzny lub region objęty programem,

d) choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze objęte monitorowaniem,

e) rodzaje próbek i wymagania, jakie powinny spełniać te próbki,

f) minimalną liczbę pobieranych próbek,

g) metody prowadzenia badań laboratoryjnych,

h) organy właściwe do realizacji programu i ich zadania,

i) źródła finansowania realizacji programu,

j) szacunkowe koszty realizacji programu i sposób ich pokrycia,

k) sposób i termin przedstawienia sprawozdania z realizacji programu.

3. Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny po ustanowieniu przez Komisję Europejską programu monitorowania lub skoordynowanego programu monitorowania zapewniają jego realizację.

4. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej informacje o wynikach realizacji programu, o którym mowa w ust. 3.