Art. 52.

1. Pomoc może być udzielana do wysokości środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa.

2. Wysokość środków, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć kwoty 120 000 000 zł w każdym roku, przy czym w każdym roku wysokość środków przeznaczonych na pożyczki, o których mowa w art. 16 ust. 1, art. 28 i art. 39 ust. 1 pkt 1, wynosi 69% przeznaczonej kwoty, wysokość środków przeznaczonych na pomoc w formach, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 3 – 29% przeznaczonej kwoty oraz przeznacza się do 2% kwoty na koszty udzielania pomocy.

3. W latach 2020–2029 maksymalny limit wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na realizację zadań wynikających z niniejszej ustawy wynosi 1 200 000 000 zł, w tym w:

1) 2020 r. – 120 000 000 zł;

2) 2021 r. – 120 000 000 zł;

3) 2022 r. – 120 000 000 zł; 

4) 2023 r. – 120 000 000 zł;

5) 2024 r. – 120 000 000 zł;

6) 2025 r. – 120 000 000 zł;

7) 2026 r. – 120 000 000 zł;

8) 2027 r. – 120 000 000 zł;

9) 2028 r. – 120 000 000 zł;

10) 2029 r. – 120 000 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 3, oraz jest odpowiedzialny za wdrożenie mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 5.

5. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa w ust. 3, na dany rok budżetowy stosuje się mechanizm korygujący polegający na limitowaniu liczby udzielonych świadczeń w zależności od dostępności środków przeznaczonych na udzielanie pomocy.