Art. 2.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) elektrownia wiatrowa – instalację odnawialnego źródła energii, składającą się z części budowlanej stanowiącej budowlę w rozumieniu prawa budowlanego oraz urządzeń technicznych, w tym elementów technicznych, w której energia elektryczna jest wytwarzana z energii wiatru, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261, 284, 568 i 695);

2) elementy techniczne – wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu;

3) całkowita wysokość elektrowni wiatrowej – wysokość elektrowni wiatrowej mierzoną od poziomu gruntu do najwyższego punktu tej elektrowni przy maksymalnym wzniesieniu łopaty wirnika, wliczając w to część budowlaną, stanowiącą budowlę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, oraz urządzenia techniczne;

4) eksploatujący elektrownię wiatrową – podmiot, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru na lądzie;
5) gmina pobliska – gminę, której obszar w całości albo w części jest położony w odległości mniejszej niż dziesięciokrotność maksymalnej całkowitej wysokości danej elektrowni wiatrowej lokalizowanej na terenie innej gminy;
6) budynek o funkcji mieszanej – budynek przeznaczony na stały pobyt ludzi, w którym funkcja mieszkalna stanowi ponad połowę jego powierzchni użytkowej;
7) operator – operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego, o którym mowa w art. 3 pkt 24 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 1385, z późn. zm.);
8) sieć elektroenergetyczna najwyższych napięć – linię elektroenergetyczną najwyższych napięć lub stację elektroenergetyczną najwyższych napięć wchodzące w skład sieci przesyłowej w rozumieniu art. 3 pkt 11a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne; przez sieć elektroenergetyczną najwyższych napięć rozumie się również linię elektroenergetyczną najwyższych napięć lub stację elektroenergetyczną najwyższych napięć uwzględnione w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwanym dalej „planem miejscowym”, albo wobec których, na wniosek operatora, wszczęto postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwanej dalej „decyzją WZ”, decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zwanej dalej „decyzją LICP”, decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 273 i 1846), lub pozwolenia na budowę, albo wobec których operator dokonał kompletnego zgłoszenia, o którym mowa w przepisach prawa budowlanego, albo dla których wydano którąkolwiek z tych decyzji;
9) moc zainstalowana – moc zainstalowaną elektryczną instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 19b ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii;
10) mieszkaniec gminy – odbiorcę energii elektrycznej w gospodarstwie domowym w rozumieniu art. 3 pkt 13b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, zamieszkującego w gminie, na terenie której jest lokalizowana elektrownia wiatrowa.