Art. 141.
Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej
1. Funkcjonariuszowi przysługuje płatny dodatkowy urlop wypoczynkowy, zwany dalej „urlopem dodatkowym”, w wymiarze do 13 dni rocznie, z tytułu pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia albo szczególnie uciążliwych, a także z tytułu osiągnięcia przez funkcjonariusza stażu służby.
2. Urlop dodatkowy przysługujący funkcjonariuszowi z tytułu pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia albo szczególnie uciążliwych wynosi:
1) 12 dni w roku – dla funkcjonariusza pełniącego służbę w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w:
a) oddziale przeciwgruźliczym szpitali ogólnych,
b) laboratorium wykonującym analizy i badania dla oddziałów wymienionych w lit. a;
2) 5 dni w roku – dla funkcjonariusza pełniącego służbę w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziale dla osadzonych stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego oraz dla funkcjonariuszy pełniących służbę w oddziałach terapeutycznych dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi lub upośledzonych umysłowo.
3. Urlop dodatkowy przysługujący funkcjonariuszowi z tytułu stażu służby wynosi:
1) 5 dni – dla funkcjonariusza, który pełni służbę co najmniej przez 10 lat;
2) 9 dni – dla funkcjonariusza, który pełni służbę co najmniej przez 15 lat;
3) 13 dni – dla funkcjonariusza, który pełni służbę co najmniej przez 20 lat.
4. W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów funkcjonariuszowi przysługuje jeden urlop dodatkowy w wymiarze korzystniejszym.