Art. 202.

1. Przed dokonaniem umorzenia lub konwersji zobowiązań Fundusz, na podstawie oszacowania, o którym mowa w art. 137 ust. 2 i 3, ustala wielkość strat do pokrycia i kwotę, o jaką powinny wzrosnąć fundusze własne podmiotu w restrukturyzacji, aby spełnić warunki określone w art. 201 ust. 2, lub kwotę niezbędną do zapewnienia funduszy własnych instytucji pomostowej lub podmiotu zarządzającego aktywami.

2. Dokonując ustalenia wysokości niezbędnych funduszy własnych, Fundusz uwzględnia przewidywane potrzeby kapitałowe podmiotu w restrukturyzacji, instytucji pomostowej lub podmiotu zarządzającego aktywami w okresie co najmniej 12 miesięcy.

3. Jeżeli ustalenia zostały dokonane na podstawie wstępnego oszacowania, a w wyniku oszacowania końcowego wielkość strat do pokrycia jest inna niż określona we wstępnym oszacowaniu, Fundusz dokonuje ich ponownego ustalenia.

* 4. Fundusz może przekazać podmiotowi w restrukturyzacji środki z funduszu gwarancyjnego banków albo z funduszu gwarancyjnego kas, w przypadku gdy pokrycie straty podmiotu w restrukturyzacji, wynikającej z oszacowania, o którym mowa w art. 137 ust. 1, wymagałoby umorzenia zobowiązań z tytułu środków gwarantowanych do wysokości niezbędnej do pokrycia kwoty straty podmiotu w restrukturyzacji.

* 5. Wysokość środków przekazanych zgodnie z ust. 4 nie może być wyższa niż różnica między wartością zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji z tytułu środków gwarantowanych na dzień wszczęcia przymusowej restrukturyzacji a wartością przewidywanych na podstawie oszacowania, o którym mowa w art. 137 ust. 1, kwot zaspokojenia roszczeń z tytułu wypłaty środków gwarantowanych w postępowaniu upadłościowym, w przypadku gdyby na dzień decyzji o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji sąd wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości podmiotu w restrukturyzacji.