Art. 25.
Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji
1. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji:
1) tworzą wszystkimi dostępnymi sposobami programy dla odbiorców za granicą w języku polskim;
2) rozpowszechniają wszystkimi dostępnymi sposobami programy dla odbiorców za granicą w języku polskim;
3) rozpowszechniają programy dla odbiorców za granicą w językach innych niż język polski oraz
4) mogą tworzyć programy dla odbiorców za granicą w językach innych niż język polski.
1a. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji mogą tworzyć i dostarczać przez sieci telekomunikacyjne, w tym w systemach teleinformatycznych, audialne, audiowizualne i tekstowe usługi inne niż programy, w tym audiowizualne usługi medialne na żądanie, dla odbiorców za granicą w języku polskim i w innych językach.
1b. Zadania jednostek publicznej radiofonii i telewizji, o których mowa w ust. 1 pkt 4 oraz ust. 1a, w zakresie
tworzenia usług w językach innych niż język polski, mogą być realizowane przez podmioty trzecie na rzecz spółek,
o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3.
2. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji są obowiązane tworzyć i rozpowszechniać audycje oświatowe dla szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych.
3. Audycje oświatowe powinny odpowiadać wymogom zawartym w szkolnych programach nauczania.
4. Koszty tworzenia programów oraz audycji, o których mowa w ust. 1–2, są pokrywane z budżetu państwa.
5. Zakres i sposób prowadzenia działalności przewidzianej w ust. 1–2 oraz zasady pokrywania jej kosztów są określane w formie porozumień zawieranych między ministrami właściwymi odpowiednio w sprawach zagranicznych i edukacji narodowej oraz jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.