Art. 60.
Ustawa z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych
1. Nie ma obowiązku udzielenia pomocy, jeżeli:
1) wysokość należności pieniężnej lub łączna wysokość kilku należności pieniężnych, przeliczona na euro według kursu ostatnio ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem wysłania wniosku o udzielenie pomocy, jest niższa od 1500 euro;
2) od dnia upływu terminu płatności należności pieniężnych wskazanego we wniosku, do dnia wpłynięcia pierwszego wniosku o udzielenie pomocy upłynęło 5 lat.
2. Jeżeli należności pieniężne lub pierwotny tytuł wykonawczy były zaskarżone w państwie członkowskim, 5-letni termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest liczony od dnia, w którym należności pieniężne lub pierwotny tytuł wykonawczy nie mogą być już zaskarżone w tym państwie.
3. Jeżeli termin zapłaty należności pieniężnych został odroczony lub zapłata należności pieniężnych została rozłożona na raty, 5-letni termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest liczony od dnia upływu odroczonego terminu płatności lub od dnia upływu terminu płatności ostatniej raty.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, nie ma obowiązku udzielenia pomocy, jeżeli od dnia upływu terminu płatności należności pieniężnych wskazanego we wniosku o udzielenie pomocy upłynęło 10 lat.