Art. 13.

1. Jako równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim traktuje się:
1) przypadające w czasie od dnia 1 września 1939 r. okresy:
a) działalności w ruchu oporu, z wyłączeniem tajnego nauczania,
b) służby w armiach sojuszniczych,
c) pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych żołnierzy;
2) okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej.

2. Nie traktuje się jako służby w Wojsku Polskim służby w latach 1944–1956 w Informacji Wojskowej, sądownictwie wojskowym i w prokuraturze wojskowej, jeżeli emerytowi udowodniono w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego stosowanie represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Polski.

3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 2, należy do właściwości Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytutu Pamięci Narodowej. O dokonanych ustaleniach Komisja powiadamia właściwy wojskowy organ emerytalny.