Art. 147d.
Ustawa z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej
1. O utworzeniu kontyngentu postanawia, w drodze decyzji:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych w przypadkach, o których mowa w art. 147c pkt 1–3a;
2) Komendant Główny Straży Granicznej w przypadkach, o których mowa w art. 147c pkt 4 i 5.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności:
1) nazwę kontyngentu, jego liczebność oraz czas, przez jaki będzie pozostawać poza granicami państwa;
2) cel skierowania kontyngentu, zakres jego zadań oraz obszar działania;
3) system kierowania i dowodzenia kontyngentem;
4) uzbrojenie i wyposażenie kontyngentu w środki i sprzęt specjalny;
5) trasy i czas przemieszczania się kontyngentu w przypadku tranzytu.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 147c pkt 1–3a, w decyzji określa się ponadto:
1) organ organizacji międzynarodowej, któremu kontyngent zostanie podporządkowany na czas operacji;
2) organy administracji rządowej odpowiedzialne za współpracę z kierowniczymi organami właściwej organizacji międzynarodowej w zakresie kierowania działalnością kontyngentu wykonującego zadania poza granicami państwa.
4. W przypadku konieczności przedłużenia lub skrócenia okresu użycia kontyngentu poza granicami państwa, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.