Art. 15217.
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
1. W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego, uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego może wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291 ust. 4 lub art. 1321 ust. 1–3. Termin ten nie podlega przywróceniu.
2. Od sprzeciwu należy wnieść opłatę.
3. Sprzeciw zawiera oznaczenie stron, wskazanie podstawy faktycznej i prawnej wraz z uzasadnieniem i zakresem sprzeciwu oraz podpis wnoszącego sprzeciw.
4. Sprzeciw oraz inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony przeciwnej.
5. Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich tłumaczeniami na język polski.
6. Urząd Patentowy, w drodze postanowienia, pozostawia bez rozpoznania sprzeciw, który:
1) został wniesiony po upływie terminu lub
2) nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony, lub
3) nie wskazuje wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 1321 ust. 1–3
– chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.
7. Jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wyznacza wnoszącemu sprzeciw termin do usunięcia braków pod rygorem umorzenia postępowania.