Art. 28.
Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
W decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 2, określa się:
1) nazwę odbiorcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe wraz ze wskazaniem osoby do kontaktu;
2) nazwę dostawcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe;
3) informację, że odbiorca posiada:
a) koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych albo obrót tymi materiałami – w przypadku przedsiębiorcy albo jednostki naukowej albo
b) dokument wewnątrzwspólnotowego przemieszczania materiałów wybuchowych – w przypadku osoby zagranicznej albo przedsiębiorcy zagranicznego;
4) nazwę producenta oraz ilość przemieszczanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, oraz sposób ich zabezpieczenia;
5) rodzaj przemieszczanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez podanie nazw handlowych, numerów rozpoznawczych ustalonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych oraz kodów klasyfikacyjnych określonych w załączniku A;
6) informacje o zgodności materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa stosowanymi przy wprowadzaniu ich do obrotu;
7) określenie środka transportu i trasy przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez wskazanie miejsca wyjazdu i miejsca przybycia oraz punktów wyjazdu i wjazdu do państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej;
8) daty wjazdu i wyjazdu – jeżeli są znane.