Art. 20.

1. Egzamin jest sprawdzianem teoretycznego i praktycznego przygotowania kandydatów na doradców podatkowych z następujących dziedzin:

1) źródła prawa i wykładnia prawa;

2) analiza podatkowa;

3) podstawy międzynarodowego oraz wspólnotowego prawa podatkowego;

4) materialne prawo podatkowe;

5) postępowanie przed organami administracji publicznej i sądami administracyjnymi oraz postępowanie egzekucyjne w administracji;

6) międzynarodowe, wspólnotowe i krajowe prawo celne;

7) prawo dewizowe;

8) prawo karne skarbowe;

9) organizacja i funkcjonowanie Krajowej Administracji Skarbowej;

10) rachunkowość;

11) ewidencja podatkowa i zasady prowadzenia ksiąg podatkowych;

12) przepisy o doradztwie podatkowym i etyka zawodowa.

2. Egzamin na doradcę podatkowego w stosunku do osób, które zajmowały stanowiska sędziów, asesorów sądowych oraz prokuratorów lub wykonywały zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza, biegłego rewidenta, nie obejmuje zakresu egzaminu wymaganego do uzyskania takiego stanowiska lub zawodu.

3. Państwowa Komisja Egzaminacyjna do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwana dalej „Komisją Egzaminacyjną”, ustala zakres tematyczny egzaminu na doradcę podatkowego dla osób zajmujących stanowiska lub wykonujących zawody wymienione w ust. 2.

4. Zakres tematyczny egzaminu, o którym mowa w ust. 3, ustalany jest w stosunku do sędziów, asesorów sądowych i prokuratorów po zasięgnięciu opinii Ministra Sprawiedliwości, w stosunku do adwokatów, radców prawnych, notariuszy i biegłych rewidentów – właściwego samorządu zawodowego, a w stosunku do osób, o których mowa w ust. 5 – ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

5. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej w służbie stałej, posiadających ośmioletni staż służby w Służbie Celno-Skarbowej.