Art. 42b.

Ustawa z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne

1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń lub gwarancji spłaty części lub całości kredytów wraz z odsetkami oraz spełnienia przez emitenta świadczeń pieniężnych wynikających z wyemitowanych przez niego obligacji, jeżeli środki uzyskane z kredytu lub emisji obligacji zostaną przeznaczone na finansowanie:

1) restrukturyzacji zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. poz. 1112, z późn. zm.);

2) likwidacji kopalni;

3) usuwania szkód górniczych.

2. Łączna kwota poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 2 500 000 000 złotych, w tym suma kwot poręczonych lub gwarantowanych kredytów oraz kwot poręczonych lub gwarantowanych świadczeń pieniężnych, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 1 692 100 000 złotych.

3. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1, są udzielane na wniosek kredytobiorcy lub emitenta obligacji.

4. Do poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozdziału 1 i 1a oraz art. 5, art. 8, art. 17, art. 31, art. 43–44b, art. 45 pkt 1, art. 46 pkt 1 i art. 47, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.

5. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1, zwalnia się z opłaty prowizyjnej.

6. Poręczenia lub gwarancje mogą być udzielane na cele określone w ust. 1 także w przypadku, gdy z analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1, wynika, że podmiot, którego zobowiązania mają zostać objęte poręczeniem lub gwarancją, nie uzyskałby takiego poręczenia lub gwarancji, zgodnie z art. 2a ust. 2.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.