Art. 2.

1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) poręczeniach udzielanych przez Skarb Państwa – należy przez to rozumieć udzielane przez Radę Ministrów, ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub Bank Gospodarstwa Krajowego, w imieniu i na rachunek Skarbu Państwa, poręczenia:

a) spłaty kredytów,

b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji,

c) wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe,

d) wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych z poręczonym lub gwarantowanym przez Skarb Państwa kredytem lub emisją obligacji;

2) gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa – należy przez to rozumieć udzielane przez Radę Ministrów, ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub Bank Gospodarstwa Krajowego, w imieniu i na rachunek Skarbu Państwa, gwarancje:

a) spłaty kredytów,

b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji,

c) wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych z poręczonym lub gwarantowanym przez Skarb Państwa kredytem lub emisją obligacji;

3) poręczeniach lub gwarancjach udzielanych przez niektóre osoby prawne – należy przez to rozumieć poręczenia lub gwarancje udzielane przez niebędące bankami oraz zakładami ubezpieczeń następujące podmioty, uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania poręczeń lub gwarancji w ramach powierzonych im zadań publicznych lub w zakresie wykonywanej przez nie działalności gospodarczej:

a) państwowe osoby prawne utworzone w drodze ustawy,

b) (uchylona)

c) (uchylona)

d) (uchylona)

e) fundacje, w których fundatorami są osoby prawne, o których mowa w lit. a;

4) poręczeniach lub gwarancjach udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego – należy przez to rozumieć poręczenia lub gwarancje udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego w ramach rządowych programów poręczeniowo-gwarancyjnych:

a) spłaty kredytów i pożyczek,

b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji,

c) wykonania innych zobowiązań, w szczególności należytego wykonania umowy lub wniesienia wadium;

5) rezydencie – należy przez to rozumieć rezydenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 160);

6) nierezydencie – należy przez to rozumieć nierezydenta w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w pkt 5;

7) kredycie – należy przez to rozumieć kredyt lub pożyczkę;

8) kredytobiorcy – należy przez to rozumieć odpowiednio kredytobiorcę lub pożyczkobiorcę będącego rezydentem;

9) (uchylony)

9a) mikroprzedsiębiorcy, małym i średnim przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć mikroprzedsiębiorcę, małego i średniego przedsiębiorcę spełniającego warunki określone odpowiednio w:

a) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.),

b) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 193 z 01.07.2014, str. 1, z późn. zm.) lub

c) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 369 z 24.12.2014, str. 37);

10) ustawie o obligacjach – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2018 r. poz. 483 i 2243 oraz z 2019 r. poz. 1572, 1655, 1798 i 2217).

11) (uchylony)

12) (uchylony)

13) (uchylony)

2. Kwoty wyrażone w ustawie w euro przelicza się na walutę polską według kursu średniego, ogłoszonego w danym roku budżetowym przez Narodowy Bank Polski w Tabeli nr 1 kursów średnich.