Art. 31.

1. Stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym mogą być wyłącznie:

1) firmy inwestycyjne;

2) zagraniczne firmy inwestycyjne nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2a) zagraniczne osoby prawne z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 

3) Krajowy Depozyt albo spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1 i 3 – w przypadku, o którym mowa w art. 59 ust. 3;

4) spółka prowadząca izbę rozliczeniową – w przypadku, o którym mowa w art. 68c ust. 3.

2. Stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym mogą być również, na warunkach określonych w regulaminie rynku regulowanego, inne podmioty nabywające i zbywające instrumenty finansowe we własnym imieniu i na własny rachunek:

1) będące uczestnikami Krajowego Depozytu lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1 lub 2, lub spółki prowadzącej izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową, o której mowa w art. 68a;

2) niebędące uczestnikami podmiotu, o którym mowa w pkt 1, pod warunkiem wskazania podmiotu będącego uczestnikiem podmiotu, o którym mowa w pkt 1, który zobowiązał się do wypełniania obowiązków w związku z rozliczaniem zawartych transakcji.

3. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję zawieraną na rynku regulowanym dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 1 i 2 jest nieważna.

3a. Zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, może być stroną transakcji zawieranych na rynku regulowanym, jeżeli:

1) posiada zezwolenie lub na innej podstawie świadczy usługi w zakresie obrotu instrumentami finansowymi w państwie swojej siedziby;

2) podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym w państwie swojej siedziby;

3) państwo jej siedziby należy do Grupy Specjalnej do Spraw Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF);

4) zostało zawarte porozumienie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy o nadzorze, z właściwym organem nadzoru nad rynkiem finansowym w państwie jej siedziby lub wielostronne porozumienie zapewniające współpracę i skuteczną wymianę informacji, którego stroną jest ten organ nadzoru i Komisja, lub w inny sposób zapewnione jest przekazywanie między tym organem nadzoru a Komisją informacji niezbędnych z punktu widzenia sprawowanego przez Komisję nadzoru nad działalnością tej zagranicznej osoby prawnej w systemie obrotu instrumentami finansowymi.

3b. Zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, może być stroną transakcji zawieranych na rynku regulowanym wyłącznie w zakresie nabywania lub zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek, z wyłączeniem pełnienia funkcji animatora rynku, lub na rachunek klientów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie.

4. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione do reprezentowania podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 2a, będących stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym, lub wchodzące w skład ich statutowych organów albo pozostające z nimi w stosunku pracy są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tych podmiotów, kopii dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień w zakresie transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

5. Komisja powiadamia właściwy organ nadzoru podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 2a, o wystąpieniu z żądaniem, o którym mowa w ust. 4, a także o każdym przypadku niewykonania albo nienależytego wykonania tego obowiązku.

6. Jeżeli pomimo środków podjętych przez organ nadzoru, który udzielił zezwolenia zagranicznej firmie inwestycyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, firma ta nie wykonuje obowiązku określonego w ust. 4 albo nie wykonuje go należycie, Komisja może, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obrotu instrumentami finansowymi lub ochrony interesów inwestorów, po uprzednim poinformowaniu tego organu, nałożyć na tę firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

7. Jeżeli właściwy organ nadzoru nad rynkiem finansowym zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, nie podjął środków mających na celu wykonanie przez ten podmiot żądania, o którym mowa w ust. 4, albo, mimo środków podjętych przez ten organ nadzoru, podmiot ten nie wykonuje obowiązku określonego w ust. 4 albo nie wykonuje go należycie, Komisja może, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obrotu instrumentami finansowymi lub ochrony interesów inwestorów, po uprzednim poinformowaniu tego organu, nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.