Art. 266.
Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca unieważnia się w przypadku:
1) utraty albo uszkodzenia tego dokumentu – z dniem zgłoszenia jego utraty albo uszkodzenia do właściwego organu;
2) wymiany dokumentu z powodu zmiany:
a) wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację posiadacza dokumentu,
b) danych w nim umieszczonych
– z dniem odbioru nowego dokumentu;
3) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu zwrotu dokumentu;
4) zgonu posiadacza dokumentu – z dniem uzyskania informacji przez organ o jego zgonie;
5) gdy cudzoziemiec, któremu po utracie polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca wydano kolejny dokument, zwrócił odzyskany polski dokument tożsamości cudzoziemca, chyba że dokument ten został już unieważniony – z dniem jego zwrócenia.
2. Polski dokument tożsamości cudzoziemca unieważnia:
1) organ, który wydał ten dokument, w przypadku:
a) nabycia przez posiadacza tego dokumentu obywatelstwa polskiego albo jego zgonu,
b) przekazania cudzego dokumentu przez osobę, która go znalazła, chyba że dokument został już unieważniony,
c) zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanego dokumentu w przypadku, o którym mowa w art. 233 ust. 2, chyba że dokument został już unieważniony,
d) gdy decyzja o stwierdzeniu nieważności dokumentu stała się ostateczna;
2) organ, który wymienił ten dokument, w przypadku:
a) zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia tego dokumentu,
b) odbioru nowego dokumentu w przypadkach, o których mowa w art. 256 pkt 1 lub 2.