Art. 11.

Każde Umawiające się Państwo może zastrzec sobie prawo nieuznawania, na mocy właściwych przepisów swego prawa, niektórych form rozporządzeń testamentowych dokonanych za granicą, jeżeli zachodzą następujące warunki:

a) rozporządzenie testamentowe jest ważne pod względem formy jedynie według prawa właściwego ze względu na miejsce, w którym spadkodawca dokonał rozporządzenia,

b) spadkodawca był obywatelem Państwa, które zgłosiło zastrzeżenie,

c) spadkodawca miał miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu we wspomnianym Państwie oraz

d) spadkodawca zmarł w innym Państwie niż to, w którym dokonał rozporządzenia.

Zastrzeżenie to będzie skuteczne tylko w stosunku do majątku, znajdującego się w Państwie, które je zgłosiło.