Art. 184.

1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:

1) za numer abonencki – 0,35 złotego;

1a) za numer dla komunikacji maszyna-maszyna – 0,35 złotego;

2) za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi wykonującemu działalność telekomunikacyjną – 180 000 złotych;

3) za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej (PLMN) – 1 800 000 złotych;

4) za numer dostępu do sieci (NDS) – 60 000 złotych;

5) za numer 118CDU – 60 000 złotych;

6) za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) – 550 złotych;

7) za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną, w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru – 1600 zł; za numery alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest pobierana;

8) za krajowy numer sieci inteligentnej – 28 złotych;

9) za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów – 36 000 złotych;

10) za numer punktu sygnalizacyjnego – 12 000 złotych;

11) za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów CUG – 55 złotych;

12) za kod sieci ruchomej (MNC) – 1200 złotych;

13) za kod sieci ATM – 1200 złotych;

14) za numer rutingowy (NR) – 1000 złotych.

3. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku o cofnięcie przydziału tej numeracji.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze kwoty określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji, kierując się kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji.