Art. 17. Nielegalny obrót drogą morską
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH o zwalczeniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzona w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.
1. Strony będą współdziałały w możliwie najszerszym zakresie oraz zgodnie z międzynarodowym prawem morza, aby przeciwdziałać nielegalnemu obrotowi drogą morską.
2. Strona, która ma istotne powody, aby podejrzewać, że statek jej bandery lub nie okazujący bandery albo znaków rejestracyjnych współdziała w nielegalnym obrocie, może prosić o pomoc inne Strony dla przeciwdziałania wykorzystywaniu statku do takiego celu. Strony, do których zwrócono się z prośbą o taką pomoc, udzielają jej w ramach posiadanych środków.
3. Strona, która ma istotne powody, aby podejrzewać, że statek korzystający ze swobody żeglugi zgodnie z prawem międzynarodowym, który okazuje banderę albo znaki rejestracyjne innej Strony, współdziała w nielegalnym obrocie, może zawiadomić o tym Państwo tej bandery, prosić o potwierdzenie rejestracji, a w przypadku uzyskania tego potwierdzenia, prosić o zezwolenie przez Państwo tej bandery na podjęcie stosownych środków wobec tego statku.
4. Zgodnie z postanowieniami ustępu 3 lub zgodnie z obowiązującymi pomiędzy nimi umowami lub też zgodnie z jakimikolwiek porozumieniami lub uzgodnieniami, zawartymi pomiędzy takimi Stronami, Państwo bandery może zezwolić Państwu wzywającemu, między innymi, na:
(i) wejście na pokład statku,
(ii) przeszukanie statku,
(iii) jeżeli znalezione zostaną dowody współdziałania w nielegalnym obrocie, podjęcie właściwych działań wobec statku, osób i ładunku znajdujących się na statku.
5. W przypadku podjęcia czynności wynikających z postanowień niniejszego artykułu, zainteresowane Strony będą zwracały należną uwagę na to, aby nie powodować zagrożenia bezpieczeństwa życia na morzu, bezpieczeństwa statku i ładunku, ani nie naruszać handlowych i prawnych interesów Państwa bandery ani żadnego innego zainteresowanego Państwa.
6. Państwo bandery może, w zgodzie ze swymi zobowiązaniami wynikającymi z ustępu 1 niniejszego artykułu, uzależnić swoje zezwolenie od warunków, które zostaną wspólnie uzgodnione pomiędzy tym Państwem a Stroną wzywającą, łącznie z warunkami dotyczącymi odpowiedzialności.
7. Dla celów wymienionych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu Strona odpowie szybko na każdą prośbę innej Strony, dotyczącą ustalenia, czy statek, który pływa pod jej banderą, jest do tego upoważniony, a także na prośby dotyczące zezwolenia, o którym mowa w ustępie 3. W chwili przystępowania do niniejszej konwencji każda Strona wyznaczy władzę albo, jeżeli jest to konieczne, władze, które będą przyjmowały takie prośby i odpowiadały na nie. O tym wyznaczeniu zostaną powiadomione, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, wszystkie pozostałe Strony, w ciągu jednego miesiąca od jego dokonania.
8. Strona, która podjęła jakiekolwiek działania w oparciu o postanowienia niniejszego artykułu, niezwłocznie zawiadomi zainteresowane Państwo bandery o wynikach tych działań.
9. Strony rozważą zawieranie dwustronnych bądź regionalnych umów lub uzgodnień dla realizacji postanowień, o których mowa w niniejszym artykule, lub w celu zwiększenia skuteczności ich realizacji.
10. Czynności wymienione w ustępie 4 niniejszego artykułu będą podejmowane tylko przez okręty wojenne bądź samoloty wojskowe lub też przez inne okręty lub samoloty wyraźnie oznakowane i dające się zidentyfikować jako wypełniające funkcje państwowe i upoważnione do tego celu.
11. Jakakolwiek czynność podejmowana zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu powinna należycie uwzględniać konieczność nienaruszania praw i obowiązków oraz wykonywania jurysdykcji przez Państwa brzegowe, zgodnie z postanowieniami międzynarodowego prawa morza.