Art. 12. Substancje często stosowane przy nielegalnym wytwarzaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych

1. Strony będą podejmować kroki, jakie uznają za stosowne, aby zapobiegać kierowaniu substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II do nielegalnej produkcji środków odurzających i substancji psychotropowych i będą w tym względzie współpracować ze sobą.

2. Jeżeli jedna ze Stron lub Organ posiada informacje, z których, jej zdaniem, może wynikać konieczność umieszczenia jakiejś substancji w tabeli I lub tabeli II, to zgłasza to Sekretarzowi Generalnemu, wraz z należytymi informacjami uzasadniającymi zgłoszenie. Tryb opisany w ustępach 2 do 7 niniejszego artykułu stosuje się także, jeżeli jedna za Stron lub Organ będą w posiadaniu informacji uzasadniających wykreślenie jakiejś substancji z tabeli I lub tabeli II bądź przeniesienie substancji z jednej tabeli do drugiej.

3. Sekretarz Generalny poda do wiadomości to zgłoszenie oraz wszystkie informacje, które uzna za istotne, Stronom, Komisji oraz, jeżeli zgłoszenie przekazuje Strona - Organowi. Strony przekażą swoje uwagi dotyczące zgłoszenia Sekretarzowi Generalnemu, wraz z dodatkowymi informacjami, które mogą dopomóc Organowi w ustaleniu jego oceny, a Komisji - w podjęciu decyzji.

4. Jeżeli Organ, biorąc pod uwagę zakres, znaczenie i różnorodność stosowania danej substancji do celów legalnych, a także możliwość i łatwość zastosowania substancji zamiennych zarówno do celów legalnych, jak i do nielegalnego wyrobu środków odurzających lub substancji psychotropowych, stwierdzi, że:

(a) dana substancja jest często stosowana przy nielegalnym wyrobie jakiegoś środka odurzającego lub substancji psychotropowej,

(b) wielkość i rozprzestrzenienie nielegalnego wyrobu danego środka odurzającego lub substancji psychotropowej stwarza problemy dla zdrowia publicznego lub problemy społeczne, uzasadniające działania na skalę międzynarodową, to Organ przedstawi Komisji ocenę tej substancji, w której uwzględni prawdopodobne skutki umieszczenia danej substancji w tabeli I albo w tabeli II zarówno w celu jej legalnego stosowania, jak i nielegalnego wyrobu, wraz z ewentualnymi zaleceniami odnoszącymi się do nadzoru nad daną substancją, których zastosowanie byłoby celowe w świetle oceny dokonanej przez Organ.

5. Komisja rozważywszy uwagi przedstawione przez Strony, a także uwagi i zalecenia Organu, którego ocena w sprawach naukowych jest miarodajna, biorąc też pod uwagę inne istotne czynniki, może powziąć, większością dwóch trzecich głosów członków Komisji, decyzję o umieszczeniu danej substancji w tabeli I lub tabeli II.

6. O każdej decyzji Komisji, podjętej na podstawie niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Państwa i inne jednostki, które są lub które mają prawo stać się Stronami niniejszej konwencji, oraz Organ. Decyzja ta nabiera pełnej mocy w stosunku do każdej Strony po upływie stu osiemdziesięciu dni od daty podania jej do wiadomości.

7. (a) Decyzje Komisji podjęte na podstawie niniejszego artykułu podlegają rewizji przez Radę na prośbę jednej ze Stron przedstawioną w ciągu stu osiemdziesięciu dni po otrzymaniu zawiadomienia o decyzji. Prośba o rewizję powinna być skierowana do Sekretarza Generalnego, wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami, na postawie których wystąpiono z tą prośbą:

(b) Sekretarz Generalny przekazuje odpisy prośby o rewizję oraz istotne informacje Komisji Organowi i wszystkim Stronom, zapraszając je do zgłoszenia uwag w terminie dziewięćdziesięciu dni. Wszystkie otrzymane uwagi zostaną przedstawione Radzie do rozważenia;

(c) Rada może zatwierdzić lub uchylić decyzję Komisji. O decyzji Rady zawiadamia się wszystkie Państwa i inne jednostki, które są lub które mają prawo stać się Stronami niniejszej konwencji, Komisję i Organ.

8. (a) Nie naruszając ogólnego znaczenia postanowień zawartych w ustępie 1 niniejszego artykułu oraz postanowień Konwencji z 1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami oraz Konwencji z 1971 r., Strony podejmą kroki, jakie uznają za stosowne, aby nadzorować produkcję i rozprowadzanie substancji wymienionych w tabeli I i w tabeli II, dokonywane na ich obszarze.

(b) W tym celu Strony mogą:

(i) kontrolować wszystkie osoby fizyczne i przedsiębiorstwa, które prowadzą wyrób bądź rozprowadzają takie substancje,

(ii) kontrolować za pomocą zezwoleń przedsiębiorstwa oraz lokale, w których taki wyrób lub rozprowadzanie może się odbywać,

(iii) wymagać, aby jednostki, które posiadają zezwolenia ogólne, uzyskiwały odrębne pozwolenie na prowadzenie każdej z wyżej wymienionych czynności,

(iv) zapobiegać nagromadzeniu przez wytwórców i jednostki rozprowadzające takich ilości tych substancji, które przewyższają ilości potrzebne do normalnego funkcjonowania przedsiębiorstwa, uwzględniając sytuację na rynku.

9. W odniesieniu do substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II każda Strona podejmie następujące działania:

(a) ustanowi i będzie utrzymywać system nadzorowania międzynarodowego handlu substancjami wymienionymi w tabeli I i tabeli II, aby ułatwić wykrywanie podejrzanych transakcji. Te systemy nadzorowania powinny być prowadzone w ścisłej współpracy z wytwórcami, importerami, eksporterami, hurtownikami i jednostkami handlu detalicznego, którzy powinni informować właściwe władze o podejrzanych zamówieniach i transakcjach;

(b) stworzy warunki, aby dokonywane było zajęcie każdej substancji wymienionej w tabeli I lub tabeli II, jeżeli istnieją dostateczne dowody, że przeznaczono ją do nielegalnej produkcji środka odurzającego lub substancji psychotropowej;

(c) zawiadomi, tak szybko, jak to jest możliwe, właściwe władze i służby zainteresowanych Stron, jeżeli istnieją przesłanki, aby uważać, że przywóz, wywóz lub tranzyt którejkolwiek substancji wymienionej w tabeli I lub tabeli II są przeznaczone do nielegalnego wyrobu środków odurzających lub substancji psychotropowych, włączając w to zwłaszcza informacje o sposobach płatności i inne ważne dane, które skłoniły do takiego przekonania;

(d) będzie wymagać, aby przesyłki przywożone z zagranicy i wywożone za granicę były właściwie oznakowane i aby towarzyszyły im właściwe dokumenty. Dokumenty handlowe, takie jak faktury, wykazy ładunków, dokumenty celne, przewozowe i inne dotyczące przewozu powinny zawierać dla substancji przywożonych z zagranicy lub wywożonych za granicę nazwy takie, jakie podane są w tabeli I lub tabeli II, ilości przywożone lub wywożone, nazwę i adres eksportera, importera oraz, jeżeli jest dostępny, adres odbiorcy ostatecznego;

(e) zapewni, że dokumenty, o których mowa w lit. (d) niniejszego ustępu, będą przechowywane co najmniej przez dwa lata i że będą dostępne do wglądu dla właściwych władz.

10. (a) Oprócz postanowień zawartych w ustępie 9 i na prośbę skierowaną przez zainteresowaną Stronę do Sekretarza Generalnego każda Strona, z której obszaru substancja wymieniona w tabeli I ma zostać wywieziona za granicę, zapewni, aby przed dokonaniem takiego wywozu niżej podane informacje były przekazane przez właściwe organy tej Strony właściwym organom kraju przywozu:

(i) nazwa i adres eksportera, importera oraz, jeżeli jest dostępny, odbiorcy ostatecznego;

(ii) nazwa substancji wymieniona w tabeli I;

(iii) ilość substancji, która ma być wywieziona za granicę;

(iv) przewidywane miejsce, przez które ma nastąpić wwóz, i przewidywana data wysyłki;

(v) wszelkie inne informacje wzajemnie uzgodnione przez Strony.

(b) Strona może zastosować dokładniejsze lub bardziej surowe środki kontroli niż przewidziane w niniejszym ustępie, jeżeli uważa to za korzystne lub potrzebne.

11. W przypadkach gdy Strona dostarcza informacji innej Stronie zgodnie z ustępem 9 i 10 niniejszego artykułu, to Strona, która dostarcza tych informacji, może wymagać, aby Strona, która je otrzymuje, zachowała jako poufne wszelkie dane odnoszące się do tajemnicy gospodarczej, przemysłowej, handlowej bądź zawodowej i postępowania handlowego.

12. Każda Strona przedstawia corocznie Organowi, w postaci i w sposób ustalony przez Organ, informacje odnoszące się do:

(a) ilości substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II, które zostały skonfiskowane, oraz ich pochodzenia, jeśli to wiadome,

(b) jakiejkolwiek substancji nie zamieszczonej w tabeli I lub tabeli II, co do której stwierdzono, że była używana do nielegalnej produkcji środków odurzających lub substancji psychotropowych, i która, zdaniem Strony, jest dostatecznie ważna, aby o niej został zawiadomiony Organ,

(c) metody nielegalnego pozyskiwania oraz nielegalnego wyrobu.

13. Organ przedstawia Komisji doroczne sprawozdanie dotyczące wykonywania postanowień niniejszego artykułu, a Komisja dokonuje okresowego przeglądu dla stwierdzenia, czy zakres tabeli I i tabeli II jest wyczerpujący i właściwy.

14. Postanowienia niniejszego artykułu nie dotyczą preparatów farmaceutycznych ani innych produktów zawierających substancje wymienione w tabeli I i tabeli II, które zostały sporządzone w taki sposób, że substancje te nie mogą być łatwo użyte bądź uzyskane z nich przy zastosowaniu prostych środków.