Art. 18.

1. Państwa-Strony współpracują w zapobieganiu przestępstwom, o których mowa w art. 2, podejmując wszystkie możliwe działania, między innymi wprowadzając, w razie potrzeby, stosowne zmiany w swym prawie wewnętrznym, celem zapobiegania i przeciwdziałania prowadzonym na ich terytoriach przygotowaniom do popełniania tych przestępstw na tych lub innych terytoriach, w tym:

(a)  zakazanie na swym terytorium prowadzenia nielegalnej działalności przez osoby i organizacje, które świadomie zachęcają, podżegają, organizują lub biorą udział w popełnianiu przestępstw, o których mowa w art. 2;

(b)  obowiązek, by instytucje finansowe i przedstawiciele innych zawodów biorący udział w przeprowadzaniu transakcji finansowych korzystali z możliwie najskuteczniejszych środków ustalania tożsamości swych stałych i okazjonalnych klientów, oraz klientów, na których rzecz otwiera się rachunki, oraz by zwracali szczególną uwagę na niezwykłe lub podejrzane transakcje, jak również zgłaszali transakcje, co do których podejrzewają, że wynikają z działalności przestępczej. W tym celu Państwa-Strony rozważą możliwość:

(i)   przyjęcia przepisów zabraniających otwierania rachunków, jeśli nie została lub nie może zostać ustalona tożsamość ich posiadaczy lub beneficjantów, oraz środków zapewniających, by takie instytucje weryfikowały tożsamość faktycznych właścicieli takich transakcji;

(ii)  w odniesieniu do identyfikowania osób prawnych, wymagania od instytucji finansowych, by te stosowały w miarę potrzeby środki weryfikacji legalności istnienia i struktury klienta, poprzez uzyskiwanie - z publicznego rejestru, od klienta lub z obu tych źródeł - dowodu utworzenia osoby prawnej, w tym informacji o nazwie klienta, jego prawnej formie, adresie, członkach zarządu oraz postanowieniach regulujących upoważnienie do zaciągania zobowiązań w imieniu takiego podmiotu;

(iii)  przyjęcia przepisów nakładających na instytucje finansowe obowiązek szybkiego zgłaszania właściwym organom wszystkich złożonych, niezwykle dużych transakcji oraz niezwykłego przebiegu transakcji niemających oczywistego legalnego celu lub widocznego celu ekonomicznego bez obawy, że poniosą odpowiedzialność karną lub cywilną za naruszenie jakiegokolwiek ograniczenia w ujawnianiu informacji, jeśli zgłaszają swe podejrzenia w dobrej wierze;

(iv) wymagania, by instytucje finansowe przechowywały przez co najmniej pięć lat wszystkie niezbędne dokumenty transakcji, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.

2. Państwa-Strony współpracują również w zapobieganiu przestępstwom, o których mowa w art. 2, poprzez rozważenie możliwości zastosowania:

(a)  środków nadzoru, w tym na przykład licencjonowania wszystkich podmiotów zajmujących się przekazywaniem pieniędzy;

(b)  środków wykrywania lub śledzenia fizycznego przewożenia przez granice gotówki lub zbywalnych papierów na okaziciela, z zastrzeżeniem ścisłych zabezpieczeń zapewniających prawidłowość wykorzystywania informacji oraz bez ograniczenia wolności przepływu kapitału.

3. Państwa-Strony współpracują również w zapobieganiu przestępstwom, o których mowa w art. 2, poprzez wymianę dokładnych i sprawdzonych informacji, zgodnie z ich prawem wewnętrznym, oraz koordynację podejmowanych środków administracyjnych i innych stosownych działań, celem zapobiegania popełnianiu przestępstw, o których mowa w art. 2, zwłaszcza poprzez:

(a)  ustanowienie i utrzymywanie kanałów komunikacji pomiędzy ich właściwymi organami i służbami, celem ułatwienia bezpiecznej i szybkiej wymiany informacji dotyczących wszystkich aspektów przestępstw, o których mowa w art. 2;

(b)  wzajemną współpracę przy prowadzeniu dochodzeń związanych z przestępstwami, o których mowa w art. 2, dotyczących:

(i)   tożsamości, pochodzenia i działalności osób, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że biorą udział w popełnianiu takich przestępstw;

(ii)  przepływu funduszy związanych z popełnianiem takich przestępstw.

4. Państwa-Strony mogą wymieniać informacje poprzez Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnej (Interpol).