Art. 27. Ekstradycja

1. Przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją będą uznane za włączone do każdego traktatu o ekstradycji pomiędzy dwiema lub więcej Stronami, jako przestępstwa stanowiące podstawę do wydania. Strony zobowiązują się do włączenia tych przestępstw, jako przestępstw stanowiących podstawę do wydania, do każdego traktatu o ekstradycji, jaki zostanie zawarty pomiędzy dwiema lub więcej Stronami.

2. Jeśli Strona, która uzależnia ekstradycję od istnienia traktatu, otrzyma wniosek o wydanie od innej Strony, z którą nie jest związana traktatem o ekstradycji, może uznawać niniejszą konwencję za prawną podstawę wydania w odniesieniu do jakiegokolwiek przestępstwa określonego zgodnie z nią.

3. Strony, które nie uzależniają ekstradycji od istnienia traktatu, w stosunkach pomiędzy sobą uznawać będą przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją za przestępstwa stanowiące podstawę do wydania.

4. Ekstradycja podlega warunkom przewidzianym w prawie Strony wezwanej lub w mających zastosowanie traktatach o ekstradycji, włącznie z podstawami odmowy wydania przez Stronę wezwaną.

5. Jeżeli ekstradycji, w związku z przestępstwem określonym zgodnie z niniejszą konwencją, odmówiono wyłącznie ze względu na obywatelstwo osoby, o której wydanie wniesiono lub też ze względu na to, że Strona wezwana uznaje, że ma jurysdykcję wobec tego przestępstwa, Strona wezwana przedstawi sprawę w celu ścigania swoim właściwym organom oraz we właściwym czasie poinformuje Stronę wzywającą o jej ostatecznym wyniku, chyba że zostanie inaczej uzgodnione ze Stroną wzywającą.