Art. 26. Pomoc wzajemna

1. Strony udzielają sobie pomocy wzajemnej w najszerszym zakresie, poprzez niezwłoczne załatwianie wniosków organów, które, zgodnie z prawem krajowym, uprawnione są do ścigania i oskarżania w sprawach o przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją.

2. Wzajemnej pomocy prawnej na mocy ustępu 1 niniejszego artykułu można odmówić, jeśli Strona wezwana uważa, że wykonanie wniosku naruszałoby jej podstawowe interesy, suwerenność, bezpieczeństwo narodowe lub porządek publiczny.

3. Strony nie mogą powoływać się na tajemnicę bankową jako na podstawę odmowy jakiejkolwiek współpracy na mocy niniejszego rozdziału. Jeśli tak stanowi prawo wewnętrzne, Strona może wymagać, żeby wniosek o współpracę wymagający uchylenia tajemnicy bankowej został zatwierdzony przez sędziego lub inny organ sądowy, w tym przez prokuratora, w zakresie, w jakim organy te są właściwe w sprawach o przestępstwa.