Art. 12.
Europejska konwencja o ekstradycji, sporządzona w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r.
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia w drodze notyfikacji Państwa Członkowskie Rady oraz każde Państwo, które przystąpiło do konwencji, o:
a) każdym podpisaniu niniejszego protokołu;
b) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
c) każdej dacie wejścia w życie niniejszego protokołu, zgodnie z artykułami 6 i 7;
d) każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 8 ustępy 2 i 3;
e) każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 9 ustęp 1;
f) każdym zastrzeżeniu złożonym zgodnie z postanowieniami artykułu 9 ustęp 2;
g) wycofaniu każdego zastrzeżenia, dokonanym w myśl postanowień artykułu 9 ustęp 3;
h) każdym zawiadomieniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 11 oraz o dacie, w której wypowiedzenie nabierze mocy.
Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie w tym celu upełnomocnieni, podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r., w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże jego uwierzytelnione odpisy Państwom-Sygnatariuszom oraz Państwom, które przystąpiły do protokołu.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją i protokołami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- konwencja i protokoły zostały uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych;
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone;
- będą one niezmiennie zachowywane, z uwzględnieniem oświadczeń dotyczących odmowy w każdym przypadku wydawania własnych obywateli, a także określenia pojęcia "obywatele", oznaczającego również cudzoziemców, którzy uzyskali w Polsce azyl.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 kwietnia 1993 r.