Art. 16. Tymczasowe aresztowanie

Europejska konwencja o ekstradycji, sporządzona w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r.

1. W nagłych wypadkach właściwe organy Strony wzywającej mogą zwrócić się z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie poszukiwanej osoby. Właściwe organy Strony wezwanej podejmą decyzję w sprawie wniosku, zgodnie ze swym prawem wewnętrznym.

2. Wniosek o tymczasowe aresztowanie powinien wskazywać na istnienie dokumentów określonych w artykule 12 ustęp 2 punkt (a) i zawiadamiać o zamiarze wystąpienia z wnioskiem o wydanie; wniosek powinien także określać przestępstwo, w związku z którym będzie żądać się wydania, miejsce i czas jego popełnienia, jak również zawierać wszelkie dostępne dane poszukiwanej osoby.

3. Wniosek o tymczasowe aresztowanie będzie przekazany właściwym organom Strony wezwanej w drodze dyplomatycznej bądź bezpośrednio drogą pocztową lub telegraficzną, lub za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol) albo w jakikolwiek inny, udokumentowany na piśmie sposób lub zaakceptowany przez Stronę wezwaną. Organ wzywający zostanie niezwłocznie poinformowany o sposobie załatwienia wniosku.

4. Tymczasowe aresztowanie może być zakończone, jeżeli w ciągu 18 dni od chwili aresztowania Strona wezwana nie otrzyma wniosku o wydanie oraz dokumentów określonych w artykule 12. Okres takiego aresztowania w żadnym wypadku nie może przekroczyć 40 dni licząc od daty aresztowania. Tymczasowe zwolnienie jest jednak dopuszczalne w każdym czasie, jeśli Strona wezwana podejmie wszelkie niezbędne, jej zdaniem, środki dla zapobieżenia ucieczce osoby, której dotyczy wniosek.

5. Zwolnienie nie stoi na przeszkodzie ponownemu aresztowaniu osoby i jej wydaniu, jeżeli wniosek o jej wydanie wpłynie w terminie późniejszym.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.