Art. 35. Podstawy stosowania przymusu bezpośredniego
Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób
1. Przymus bezpośredni można zastosować, gdy osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku:
1) dopuszcza się zamachu na życie lub zdrowie własne lub innej osoby;
2) dopuszcza się zamachu na bezpieczeństwo powszechne;
3) w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty znajdujące się w jej otoczeniu;
4) zachowuje się w sposób powodujący poważne zakłócenia w funkcjonowaniu Ośrodka;
5) próbuje samowolnie opuścić Ośrodek;
6) nawołuje inne osoby umieszczone w Ośrodku do zachowań określonych w pkt 1–5;
7) próbuje oddalić się samowolnie, gdy przebywa poza terenem Ośrodka w związku z udzielaniem jej świadczeń zdrowotnych.
2. Przymus bezpośredni można zastosować prewencyjnie:
1) w celu zapobieżenia samowolnemu oddaleniu się osoby pozostającej pod nadzorem służby ochrony poza Ośrodkiem;
2) jeżeli zachowanie osoby stwarzającej zagrożenie wskazuje, że jest to niezbędne dla zapobieżenia jej agresji lub auto-agresji.