Art. 35. Podstawy stosowania przymusu bezpośredniego

Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób

1. Przymus bezpośredni można zastosować, gdy osoba stwarzająca zagrożenie umieszczona w Ośrodku:

1) dopuszcza się zamachu na życie lub zdrowie własne lub innej osoby;

2) dopuszcza się zamachu na bezpieczeństwo powszechne;

3) w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty znajdujące się w jej otoczeniu;

4) zachowuje się w sposób powodujący poważne zakłócenia w funkcjonowaniu Ośrodka;

5) próbuje samowolnie opuścić Ośrodek;

6) nawołuje inne osoby umieszczone w Ośrodku do zachowań określonych w pkt 1–5;

7) próbuje oddalić się samowolnie, gdy przebywa poza terenem Ośrodka w związku z udzielaniem jej świadczeń zdrowotnych.

2. Przymus bezpośredni można zastosować prewencyjnie:

1) w celu zapobieżenia samowolnemu oddaleniu się osoby pozostającej pod nadzorem służby ochrony poza Ośrodkiem;

2) jeżeli zachowanie osoby stwarzającej zagrożenie wskazuje, że jest to niezbędne dla zapobieżenia jej agresji lub auto-agresji.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.