Art. 3a.
Ustawa z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym
1. Organem właściwym do wydawania zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jest minister właściwy do spraw rybołówstwa. Zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, jest wydawane z uwzględnieniem stanowiska ministra właściwego do spraw środowiska.
2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wydaje się na wniosek, w drodze decyzji administracyjnej, na czas określony.
3. Do wymagań, jakie powinien spełniać wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, przepis art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 708/2007 stosuje się odpowiednio.
4. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, określa się:
1) podmiot uprawniony do prowadzenia działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy;
2) gatunek, ilość, płeć, stadium rozwoju osobniczego oraz źródło pochodzenia ryb przeznaczonych do prowadzenia działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy;
3) rodzaj działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy;
4) czas trwania, miejsce i warunki prowadzenia działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy;
5) czas trwania, miejsce i warunki prowadzenia kwarantanny, jeżeli ustalono potrzebę jej przeprowadzenia;
6) czas trwania, miejsce i warunki pilotażowego uwolnienia ryb, jeżeli ustalono potrzebę jego przeprowadzenia;
7) czas trwania, zakres i warunki monitoringu działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy oraz sposób i termin przekazywania raportu z prowadzonego monitoringu, jeżeli ustalono potrzebę jego przeprowadzenia.
5. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, zatwierdza się plan awaryjny, jeżeli ustalono potrzebę jego sporządzenia.
6. W uzasadnionych przypadkach, w zezwoleniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, określa się, że działanie z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy jest działaniem o charakterze pilotażowego uwolnienia ryb.