Art. 29. Zwrot zabezpieczonego mienia ofierze przestępstwa

1.   W przypadku gdy organ wydający lub inny właściwy organ państwa wydającego wydał, zgodnie ze swoim prawem krajowym, decyzję o zwrocie zabezpieczonego mienia ofierze przestępstwa, organ wydający zamieszcza informację o tej decyzji w zaświadczeniu dotyczącym zabezpieczenia lub w późniejszym terminie przekazuje informację o tej decyzji organowi wykonującemu.

2.   W przypadku gdy organ wykonujący został poinformowany o decyzji o zwrocie zabezpieczonego mienia ofierze przestępstwa, o której to decyzji mowa w ust. 1, organ ten podejmuje niezbędne środki, aby zapewnić, by po zabezpieczeniu dane mienie zostało jak najszybciej zwrócone ofierze przestępstwa, zgodnie z przepisami proceduralnymi państwa wykonującego, w razie konieczności za pośrednictwem państwa wydającego, pod warunkiem że:

a) prawo ofiary przestępstwa do tego mienia nie jest przedmiotem sporu;
b) mienie to nie jest niezbędne jako dowód w postępowaniu karnym prowadzonym w państwie wykonującym; oraz
c) nie narusza się praw osób, których dotyczy nakaz.

Organ wykonujący informuje organ wydający, w przypadku gdy mienie zostaje bezpośrednio przekazane ofierze przestępstwa.

3.   W przypadku gdy organ wykonujący nie może stwierdzić, że warunki przewidziane w ust. 2 są spełnione, wszelkimi odpowiednimi metodami konsultuje się z organem wydającym w celu znalezienia rozwiązania. Jeżeli nie można znaleźć rozwiązania, organ wykonujący może podjąć decyzję o niezwracaniu zabezpieczonego mienia ofierze przestępstwa.