Art. 4. Przekazywanie nakazów zabezpieczenia

1.   Nakaz zabezpieczenia przekazywany jest za pośrednictwem zaświadczenia dotyczącego zabezpieczenia. Organ wydający przekazuje zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia, o którym mowa w art. 6, bezpośrednio organowi wykonującemu lub, w stosownych przypadkach, organowi centralnemu, o którym mowa w art. 24 ust. 2, w dowolny sposób pozwalający uzyskać pisemne potwierdzenie, pod warunkiem że sposób ten pozwala organowi wykonującemu ustalić autentyczność zaświadczenia dotyczącego zabezpieczenia.

2.   Państwa członkowskie mogą złożyć oświadczenie, w którym stwierdzą, że w przypadku przekazywania im zaświadczenia dotyczącego zabezpieczenia do celów uznania i wykonania nakazu zabezpieczenia organ wydający musi przekazać wraz z tym zaświadczeniem oryginalny nakaz zabezpieczenia lub jego uwierzytelniony odpis. Jednak przetłumaczone, zgodnie z art. 6 ust. 2, musi być jedynie zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia.

3.   Państwa członkowskie mogą złożyć oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia lub w późniejszym terminie. Państwa członkowskie mogą wycofać takie oświadczenie w dowolnym terminie. Państwa członkowskie informują Komisję o złożeniu lub wycofaniu takiego oświadczenia. Komisja udostępnia takie informacje wszystkim państwom członkowskim oraz Europejskiej Sieci Sądowej.

4.   W przypadku nakazu zabezpieczenia dotyczącego kwoty pieniężnej, jeżeli organ wydający ma uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że osoba wobec której wydano ten nakaz zabezpieczenia, posiada mienie lub uzyskuje dochody w danym państwie członkowskim, organ ten przekazuje zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia temu państwu członkowskiemu.

5.   W przypadku nakazu zabezpieczenia dotyczącego określonych składników mienia, jeżeli organ wydający ma uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że takie składniki mienia znajdują się w danym państwie członkowskim, organ ten przekazuje zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia temu państwu członkowskiemu.

6.   Do zaświadczenia dotyczącego zabezpieczenia:

a) dołącza się zaświadczenie dotyczące konfiskaty przekazywane zgodnie z art. 14; lub
b) włącza się instrukcję, zgodnie z którą mienie ma pozostać zabezpieczone w państwie wykonującym do czasu przekazania i wykonania nakazu konfiskaty zgodnie z art. 14, w którym to przypadku organ wydający wskazuje w zaświadczeniu dotyczącym zabezpieczenia szacowany termin tego przekazania.

7.   W przypadku gdy organ wydający wie o jakichkolwiek osobach, których dotyczy nakaz, informuje o tym organ wykonujący. Organ wydający przekazuje ponadto organowi wykonującemu na jego wniosek wszelkie informacje dotyczące jakichkolwiek roszczeń, które takie osoby, których dotyczy nakaz, mogą mieć względem mienia, w tym wszelkie informacje pozwalające zidentyfikować te osoby.

8.   Jeżeli mimo informacji udostępnionych zgodnie z art. 24 ust. 3 właściwy organ wykonujący nie jest znany organowi wydającemu, organ wydający podejmuje wszelkie niezbędne działania, w tym za pośrednictwem punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej, w celu ustalenia, który organ jest uprawniony do uznania i wykonania nakazu zabezpieczenia.

9.   Jeżeli organ w państwie wykonującym, który otrzymał zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia, nie jest uprawniony do uznania nakazu zabezpieczenia lub do podjęcia środków koniecznych do jego wykonania, organ ten natychmiast przekazuje zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia właściwemu organowi wykonującemu w swoim państwie członkowskim i informuje o tym organ wydający.