Art. 2. Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „nakaz zabezpieczenia” oznacza decyzję wydaną lub zatwierdzoną przez organ wydający do celów przeprowadzenia konfiskaty mienia, aby zapobiec zniszczeniu, przetworzeniu, przemieszczeniu, przekazaniu lub pozbyciu się tego mienia;

2) „nakaz konfiskaty” oznacza sankcję lub środek prawomocnie orzeczone przez sąd po przeprowadzeniu postępowania w związku z popełnieniem przestępstwa, powodujące ostateczne pozbawienie mienia osoby fizycznej lub prawnej;

3) „mienie” oznacza mienie każdego rodzaju, materialne lub niematerialne, ruchome lub nieruchome, oraz dokumenty lub instrumenty prawne potwierdzające prawo do takiego mienia lub prawo z nim związane, które organ wydający uznaje za:

a) korzyści pochodzące z przestępstwa albo ich pełną lub częściową równowartość;
b) narzędzia służące do popełnienia przestępstwa albo wartość takich narzędzi;
c) podlegające konfiskacie poprzez zastosowanie w państwie wydającym uprawnień do konfiskaty określonych w dyrektywie 2014/42/UE; lub
d) podlegające konfiskacie na podstawie innych przepisów dotyczących uprawnień do konfiskaty, w tym konfiskaty bez prawomocnego wyroku skazującego, na mocy prawa państwa wydającego, po przeprowadzeniu postępowania w związku z popełnieniem przestępstwa;

4) „korzyści” oznaczają wszelkie korzyści majątkowe pochodzące, bezpośrednio lub pośrednio, z przestępstwa, przybierające dowolną formę mienia i obejmujące wszelkie korzyści wynikające z ponownego zainwestowania lub przekształcania korzyści bezpośrednich oraz wszelkie wpływy mające wartość;

5) „narzędzia” oznaczają każde mienie użyte lub które miało zostać użyte w jakikolwiek sposób, w całości lub w części, do popełnienia przestępstwa;

6) „państwo wydające” oznacza państwo członkowskie, w którym wydano nakaz zabezpieczenia lub nakaz konfiskaty;

7) „państwo wykonujące” oznacza państwo członkowskie, któremu przekazano nakaz zabezpieczenia lub nakaz konfiskaty w celu uznania i wykonania;

8) „organ wydający” oznacza:

a) w przypadku nakazu zabezpieczenia:

(i) sędziego, sąd lub prokuratora właściwych w danej sprawie; lub
(ii) inny właściwy organ, który został wyznaczony do tej roli przez państwo wydające oraz który jest uprawniony w sprawach karnych do nakazania zabezpieczenia mienia lub do wykonania nakazu zabezpieczenia zgodnie z prawem krajowym. Ponadto, zanim nakaz zabezpieczenia zostanie przekazany organowi wykonującemu, jest on zatwierdzany przez sędziego, sąd lub prokuratora w państwie wydającym po przeanalizowaniu zgodności tego nakazu z warunkami wydawania takich nakazów określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Jeżeli nakaz został zatwierdzony przez sędziego, sąd lub prokuratora, taki inny właściwy organ może być także uznany za organ wydający do celów przekazania nakazu;

b) w przypadku nakazu konfiskaty – organ, który został wyznaczony do tej roli przez państwo wydające oraz który jest uprawniony w sprawach karnych do wykonania nakazu konfiskaty wydanego przez sąd zgodnie z prawem krajowym;

9) „organ wykonujący” oznacza organ, który jest uprawniony do uznania nakazu zabezpieczenia lub nakazu konfiskaty i do zapewnienia jego wykonania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z procedurami, które zgodnie z prawem krajowym mają zastosowanie do zabezpieczania i konfiskaty mienia; w przypadku gdy takie procedury nakładają na sąd wymóg zarejestrowania nakazu i upoważnienia do jego wykonania, organem wykonującym może być organ, który jest uprawniony do wniesienia o taką rejestrację i o takie upoważnienie;

10) „osoba, której dotyczy nakaz” oznacza osobę fizyczną lub prawną, wobec której wydano nakaz zabezpieczenia lub nakaz konfiskaty, lub osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem mienia objętego takim nakazem, a także każdą osobę trzecią, na której prawa względem tego mienia bezpośrednio wpłynął ten nakaz w świetle prawa państwa wykonującego.