Art. 11e.
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
1. Dopuszcza się korzystanie z pojazdu najmowanego lub pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedsiębiorców mających siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu wykonywania przewozów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że:
1) pojazd jest używany zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009 i rozporządzeniem (WE) nr 1072/2009, jeżeli przepisy te mają zastosowanie do wykonywanego przewozu;
2) umowa dotyczy wyłącznie najmu pojazdu bez kierowcy i nie towarzyszy jej umowa o świadczenie usług zawarta z tym samym przedsiębiorcą dotycząca kierowców lub personelu towarzyszącego;
3) pojazd jest prowadzony przez personel przedsiębiorcy będącego najemcą pojazdu;
4) pojazd pozostaje w wyłącznej dyspozycji przedsiębiorcy użytkującego pojazd przez cały okres obowiązywania umowy najmu.
2. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, potwierdza się przez przedstawienie w postaci papierowej lub elektronicznej:
1) w przypadku gdy kierowca nie jest najemcą pojazdu – umowy o pracę kierowcy lub poświadczonego wyciągu z tej umowy zawierającego w szczególności nazwę lub imię i nazwisko pracodawcy, nazwisko pracownika oraz datę i okres obowiązywania umowy, lub ostatniej karty płacy;
2) dokumentów, o których mowa w art. 11d ust. 2.